Αναρτήσεις
Δελτίο Τύπου της"Ρεματτικής" και κείμενο του Στ. Σταμέλλου για τις καταστροφές στην Εύβοια
Φορείς και Κινήσεις για την Προστασία των Ρεμάτων « Ρεματτική»
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ , Δευτέρα 11 Αυγούστου 2020
Η 9η Αυγούστου του 2020 ξημέρωσε με περιοχές της Εύβοιας να έχουν βυθιστεί στο νερό και τη λάσπη, με την κοινωνία να θρηνεί 8 μέχρι στιγμής θύματα, με ανυπολόγιστες καταστροφές σε σπίτια και δημόσιες υποδομές.
Τι έφταιξε? Η κλιματική αλλαγή? Τα καμένα δάση? Οι ανθρώπινες παρεμβάσεις στα ποτάμια? Οι πολίτες που χτίζουν δίπλα στα ρέματα? Η έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων? Η Περιφέρεια που δεν «καθάρισε» τα ρέματα? Το 112 που δε λειτούργησε?
Κάποια από αυτά πράγματι έφταιξαν .
Το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής σίγουρα είναι ένας παράγοντας που δημιουργεί και στη χώρα μας πιο ραγδαία φαινόμενα από ότι στο παρελθόν, πιο σπάνιες αλλά πιο ραγδαίες βροχοπτώσεις.
Τα καμένα δάση στα ορεινά, όταν δεν αντιμετωπίζονται με τις γνωστές, διαθέσιμες τακτικές των δασικών υπηρεσιών (ορεινά υδρονομικά με ΦΥΣΙΚΑ ΥΛΙΚΑ για συγκράτηση νερού και φερτών υλικών στα ορεινά), επίσης μπορεί να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα, κυρίως στις πεδινές περιοχές..
Οι ανθρώπινες παρεμβάσεις είναι επίσης παράγοντας υποβιβασμού της φυσικής αντιπλημμυρικής λειτουργίας των ποταμών και των ρεμάτων (μπαζώματα, κατασκευές μέσα και δίπλα στις κοίτες, άστοχα και αποσπασματικά δημόσια έργα, καταστροφή της φυσικής κοίτης και βλάστησης με τσιμέντα ή άλλα «σκληρά υλικά» κλπ)
Η μη πραγματοποίηση «αντιπλημμυρικών έργων» ή «καθαρισμών» ίσως επιδρούν επίσης. Σίγουρα όμως τα «αντιπλημμυρικά» και οι «καθαρισμοί» με τον τρόπο που γίνονται από το κράτος (επένδυση φυσικής κοίτης και πρανών με σκληρά υλικά, καθαρισμοί με χωματουργικά μηχανήματα που ισοπεδώνουν τη βλάστηση και προκαλούν ζημιές στα πρανή) αυξάνουν αντί να μειώνουν τον πλημμυρικό κίνδυνο.
Όσο για το 112, αν δεν πρέπει να προειδοποιεί τον κόσμο όταν συμβαίνει ένα επικίνδυνο φαινόμενο ( όπως δηλώσε ο κ.Χαρδαλιάς) τότε για ποιες περιπτώσεις χρειάζεται?
Όλα αυτά έφταιξαν. Σε ελάχιστες περιπτώσεις θα μπορούσε κάποιος να πει ότι έφταιξε και η άγνοια, που βεβαίως δεν αποτελεί δικαιολογία ιδιαίτερα για αυτούς που μας κυβερνούν .
Αυτό όμως που κυρίως έφταιξε είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης και αποφάσεων που θα σώσουν τους ανθρώπους και τη φύση από τις πλημμύρες, τις φωτιές και άλλες καταστροφές (που δύσκολο να τις ονομάσει κανείς «φυσικές»). Αποφάσεις ανεξάρτητες από πολιτικό κόστος, ψηφοθηρία, εξυπηρέτηση οικονομικών/εργολαβικών συμφερόντων, διατήρηση των λόμπυ ανάμεσα σε δημόσιο-μελετητές-εργολάβους.
Επειδή λοιπόν, δεν πρέπει να θρηνήσουμε άλλα θύματα, επειδή δε θέλουμε να προσευχόμαστε στο Θεό για τη σωτηρία μας από τις υποτιθέμενες «θεομηνίες», επειδή δεν πρέπει να κυριαρχήσει η αντίληψη ότι για όλα φταίνε οι πολίτες και για τίποτα οι κυβερνώντες (φωτιές, πλημμύρες, εξάπλωση covid κλπ) θα πρέπει κατά τόπους αλλά και όλοι μαζί να απαιτήσουμε:
Για τα ποτάμια και τα ρέματα:
α/ Απομάκρυνση όλων των αυθαιρέτων ή «νόμιμων» κατασκευών μέσα και γύρω από τα ρέματα σε επαρκή απόσταση που θα προσδιοριστεί από την οριοθέτησή τους.
Οι αλλαγές στις κλιματολογικές συνθήκες επιβάλλουν σε κάθε κυβέρνηση που θέλει να προστατέψει την ανθρώπινη ζωή να μη «χαϊδεύει τα αυτιά» πολιτών που εύλογα θέλουν να προστατέψουν τα σπίτια τους αλλά δε γνωρίζουν ότι παραμένοντας στις περιοχές αυτές θα βάλουν σε κίνδυνο τόσο τα σπίτια τους όσο και τις ζωές τους. Με απαλλοτριώσεις όσων κατέχουν «νόμιμες» άδειες και καθαιρέσεις αυθαιρέτων (με παράλληλη θέσπιση μέτρων αποκατάστασης των αποδεδειγμένα οικονομικά ευπαθών ομάδων) θα πρέπει όλες οι κατασκευές να απομακρυνθούν, δίνοντας τον απαραίτητο χώρο στα ρέματα για πλημμύρα ακόμη και 1000ετίας. Το κόστος των απαλλοτριώσεων θα είναι άπαξ. Αντίθετα, το κόστος των εκ των υστέρων αποζημιώσεων πληγέντων και αποκατάστασης δημόσιων υποδομών, διαρκώς θα επαναλαμβάνεται με παράλληλη διακινδύνευση της ζωής των πολιτών.
β/ Να σταματήσουν οι εγκιβωτισμοί ρεμάτων γιατί δεν προστατεύουν αντίθετα αυξάνουν τις πιθανότητες καταστροφικών πλημμυρών όπως της Εύβοιας και της Μάνδρας.
Διαχρονικά στην Ελλάδα κυβερνήσεις, δήμοι και περιφέρειες υπόσχονται «αντιπλημμυρικά έργα». Τα «αντιπλημμυρικά» είναι πάντοτε εγκιβωτισμοί που εξυπηρετούν εργολαβικά συμφέροντα και εξασφαλίζουν ψήφους με την υπόσχεση της νομιμοποίησης αυθαιρέτων ή της μη κατεδάφισής τους. Οι προδιαγραφές με τις οποίες γίνονται τα επονομαζόμενα «αντιπλημμυρικά» έργα είναι για εξασφάλιση της ομαλής απορροής του νερού για πλημμύρα 50ετίας. Στις περιπτώσεις μεγαλύτερης πλημμύρας πχ 300ετίας όπως ήταν η Μάνδρα και η Εύβοια, τα εγκιβωτισμένα ρέματα όχι μόνο δεν προστατεύουν κανέναν αλλά η υπερχείλιση τους είναι δεκάδες φορές πιο ορμητική και καταστροφική από ότι αν υπερχείλιζε ένα φυσικό/μη εγκιβωτισμένο ρέμα.
γ/ Να σταματήσουν τα αποσπασματικά έργα σε διάφορα σημεία των ρεμάτων (κλασσικές μικροεργολαβίες πχ άρσης καταπτώσεων πρανών). Είναι πάντα εργολαβικά, αντιπεριβαλλοντικά, χωρίς μελέτες και περιβαλλοντική αδειοδότηση και πάντοτε μεταφέρουν το «πρόβλημα» από ένα σημείο του ρέματος σε ένα άλλο (ανάντη ή κατάντη). Αντ’ αυτών να γίνουν μελέτες ολόκληρης της υδρολογικής λεκάνης των ρεμάτων από ομάδες μελετητών ( με αναζήτηση Know-how από τα πανεπιστήμια στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό που υπάρχει ανάλογη εμπειρία) με μοναδικό στόχο σημειακές παρεμβάσεις, εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο, και με μεθόδους «Διαχείρισης Κινδύνου με Φυσικά μέσα (NFM)» και «οικο-μηχανικής/bioengineereing» .
δ/ Οριοθετήσεις ρεμάτων με κριτήριο την ασφάλεια των πολιτών και την περιβαλλοντική προστασία των ρεμάτων ως οικοσυστημάτων , τέτοιες ώστε οι οριογραμμές να ταυτίζονται κατά το δυνατό με τις οριογραμμές της ιστορικής τους κοίτης .
Να σταματήσουν οι οριοθετήσεις όπως γίνονται σήμερα, με καθαρά οικονομικά κριτήρια (αποδέσμευση δημόσιων εκτάσεων που ανήκουν στα ρέματα για οικιστική ανάπτυξη και επενδύσεις). Οι φυσικές πλημμυρικές ζώνες των ρεμάτων και ποταμών πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στις γραμμές οριοθέτησης και να απαγορεύεται οποιαδήποτε δόμηση σε αυτές γιατί λειτουργούν ως ζώνες εκτόνωσης των πλημμυρικών φαινομένων και σώζουν τις περιοχές που βρίσκονται κοντά στις εκβολές τους. Το ίδιο ισχύει και με τις εκβολές των ποταμών όπου οποιαδήποτε στένωση από ανθρώπινες παρεμβάσεις λειτουργεί σαν τάπα στην ελεύθερη απορροή του νερού προς τη θάλασσα.
Για τα δάση και τους ορεινούς όγκους:
α/ Έργα ορεινής υδρονομίας με φυσικά υλικά από τις δασικές υπηρεσίες για συγκράτηση νερού, εδάφους, σπόρων και φερτών υλικών στα ορεινά, με παράλληλη επιτήρηση και ελεγχόμενη επισκεψιμότητα ώστε να διασφαλίζεται η φυσική αναγέννηση των καμένων αλλά και η προστασία των υγειών δασών. Ειδικά σε καμένες περιοχές τα έργα αυτά πρέπει να πραγματοποιούνται άμεσα και κατόπιν μελέτης μέσα στον πρώτο χρόνο από τη φωτιά και πριν τις μεγάλες βροχές.
β/ Αναβάθμιση, οικονομική στήριξη και στελέχωση των δασικών υπηρεσιών με στόχο την υλοποίηση όλων των παραπάνω, την υποστήριξη των υπηρεσιών πυροπροστασίας και τη γενικότερη προστασία του δασικού πλούτου της χώρας μας.
γ/ Απαγόρευση οποιασδήποτε δόμησης και εκμετάλλευσης σε καμένες δασικές εκτάσεις και εκτός οριοθετημένων οικισμών.
Για την κλιματική αλλαγή:
α/ Προστασία του περιβάλλοντος με κατάργηση των πρόσφατα ψηφισθέντων αντιπεριβαλλοντικών νόμων Χατζηδάκη (4685/2020) και Οικονόμου (4688/2020) που ανοίγουν το δρόμο στην καταστροφή του φυσικού πλούτου της χώρας (βουνά, δάση, ποτάμια/ρέματα, ακτές, προστατευόμενες περιοχές) προς εξασφάλιση πρόσκαιρων οικονομικών συμφερόντων στο όνομα της «ανάπτυξης».
β/ Σταμάτημα όλων των αντιπεριβαλλοντικών έργων που βρίσκονται σε εξέλιξη (εγκιβωτισμοί ρεμάτων, εγκατάσταση ΑΠΕ και εξορύξεις σε περιβαλλοντικά ευαίσθητες περιοχές, τουριστικές επενδύσεις σε παρθένες περιοχές πχ Ερημίτης ή περιοχές που θα μπορούσαν να μετατραπούν σε πνεύμονες πρασίνου πχ Ελληνικό κλπ)
γ/ Μέτρα αποκατάστασης του περιβάλλοντος όπου έχει ήδη θιγεί από «φυσικές» καταστροφές, έργα ή ανεξέλεγκτη δόμηση (δασικές και παραρεμάτιες εκτάσεις, περιβαλλοντικά ευαίσθητες περιοχές, Μάτι-Κ.Λιμανάκι, Εύβοια κλπ)
δ/ Αναβάθμιση και στελέχωση των δασικών υπηρεσιών, των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και όλων των υπηρεσιών που μπορούν να συμβάλλουν στην προστασία του περιβάλλοντος, την αποκατάσταση της οικολογικής ισορροπίας και την επίβλεψη των όποιων προστατευτικών μέτρων.
Χρειαζόμαστε λύσεις με πλήρη αλλαγή πλεύσης στα θέματα διαχείρισης των ρεμάτων, των δασών, του περιβάλλοντος και είμαστε πρόθυμοι να συμβάλλουμε σε αυτό.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΧΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΤΗ ΣΕΒΑΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΛΕΥΣΟΥΜΕ ΜΑΖΊ ΤΗΣ ΩΣ ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ, αν θέλουμε η ανθρωπότητα να έχει μέλλον.
-----------------------------------------------
Ακολουθεί το κείμενο του Στέφανου Σταμέλλου
Οι εικόνες των πλημμυρών στην Εύβοια ας γίνουν μαθήματα σε όλους μας!
Ναι, η σκέψη μας είναι στις πλημμύρες της Εύβοιας. Όσο και αν μας
στενοχωρεί το γεγονός - χάθηκαν τόσες ζωές - με ψυχραιμία και
νηφαλιότητα, χωρίς «πολεμικές» εξάρσεις, να μιλήσουμε για την επόμενη
μέρα∙ και, επιτέλους, ας μας γίνουν μαθήματα αυτές οι εικόνες της
βιβλικής καταστροφής.
Η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας ως αποτέλεσμα των συνεπειών της έντασης του “φαινομένου του θερμοκηπίου” αναμένεται ότι θα επηρεάσει σημαντικά τον υδρολογικό κύκλο, λένε οι επιστήμονες. Μεταξύ άλλων, η τήξη των πολικών πάγων και η αλλαγή της θερμοκρασίας των υδάτων, θα έχουν μεγάλες συνέπειες στις βροχοπτώσεις και την εξάτμιση νερού σε διάφορες περιοχές, καθώς και στην κίνηση κι ένταση των θαλασσίων ρευμάτων, τα οποία ρυθμίζουν το κλίμα του πλανήτη μας.
Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε, πέρα από το να μειώσουμε τις ανθρωπογενείς αιτίες της κλιματικής αλλαγής και της αύξησης της θερμοκρασίας στον πλανήτη, είναι να φροντίσουμε να περιορίσουμε τους κινδύνους από τα ακραία καιρικά φαινόμενα και κυρίως τις πλημμύρες. Να φροντίσουμε, μελετώντας την κίνηση του νερού, να αποφύγουμε τις συνέπειες μιας απότομης καταιγίδας. Το δάσος, ναι το δάσος! Πρέπει να περιορίσουμε όσο γίνεται τις πυρκαγιές και να μηδενίσουμε τις αλόγιστες επεμβάσεις στις δασικές εκτάσεις και στο ίδιο το δάσος. Δεν καταστρέφουμε τη συνέχεια του εδάφους και δεν προκαλούμε νέες επεμβάσεις στο ανάγλυφο και στα πρανή, που πολλαπλασιάζουν τη δυναμική του νερού. Επαναφέρουμε, όπου είναι δυνατό, την προηγούμενη κατάσταση.
Η
επιστήμη της δασολογίας αναφέρεται ποικιλοτρόπως για τα αίτια της
πλημμυρογένεσης και την αποτελεσματική αντιμετώπιση της. Έγραφε ο κ
Παναγιώτης Στεφανίδης, καθηγητής στο ΑΠΘ και Διευθυντής του Εργαστηρίου
Διευθετήσεως Ορεινών Υδάτων, όταν του ζητήσαμε τη γνώμη του για τα αίτια
των πλημμυρών του Σπερχειού:
«Από την μελέτη του μηχανισμού
λειτουργίας των πλημμυρικών φαινομένων για κάθε μία από τις παραπάνω
περιπτώσεις διαπιστώνουμε ότι τα αίτια των πλημμυρών είναι τα εξής:
-
Η μερική ή ολική καταστροφή της δασικής βλάστησης στις λεκάνες απορροής
των χειμαρρικών ρεμάτων, έτσι ώστε η εναπομένουσα δασική βλάστηση, να
είναι ανεπαρκής για να ασκήσει τη μέγιστη υδρολογική και προστατευτική
της επίδραση.
- Η ανεπάρκεια των τεχνικών έργων (γεφυρών κ.λ.π.) για την παροχέτευση της μέγιστης πλημμυρικής παροχής.
- Οι στενώσεις των κοιτών στην πεδινή διαδρομή των ρευμάτων, ιδιαίτερα
όταν αυτές διέρχονται δια μέσου οικισμών. Οι παραπάνω στενώσεις
προκαλούνται από επιχωματώσεις των κοιτών για την επέκταση παροχθίων
οικοπέδων.
- Η εξαφάνιση της κοίτης χειμαρρικών ρευμάτων είτε λόγω επέκτασης γεωργικών καλλιεργειών είτε λόγω οικοπεδοποίησης.
- Η αποσπασματική εκτέλεση έργων σε μικρά τμήματα της πεδινής διαδρομής αντί να επιλύσει, επιτείνει το πλημμυρικό πρόβλημα.
- Οι απορρίψεις μπαζών, σκουπιδιών στις κοίτες των ρευμάτων.
- Η στερεομεταφορά των χειμαρρικών ρευμάτων. Αυτόχθονα ή ετερόχθονα
(ανθρωπογενή) υλικά, τα οποία προσχώνουν τις κοίτες τους, ιδιαίτερα
ανάντη στενώσεων της κοίτης και των γεφυρών, με συνέπεια να μειώνεται
στο ελάχιστο η παροχετευτικότητά τους.
- Στην έλλειψη σχεδιασμού και
εκτέλεσης έργων ορεινής υδρονομίας, για την ομαλή απαγωγή της μέγιστης
πλημμυρικής υδατοπαροχής και τον έλεγχο της στερεομεταφοράς.
Τα προτεινόμενα μέτρα για την αντιμετώπιση της πλημμυρογένεσης είναι η εκτέλεση Ορεινών Υδρονομικών Έργων. Πρόκειται για ένα σύστημα τεχνικών, φυτοτεχνικών και αγροτεχνικών έργων, έτσι ώστε να αποτραπεί η διάβρωση των εδαφών και η μεταφορά των υλικών δια μέσου των κοιτών. Τα έργα αυτά είναι: φράγματα στερέωσης της κοίτης (κατά το σύστημα της κλίσης αντιστάθμισης), φράγματα συγκράτησης φερτών υλικών, φράγματα διαλογής, ειδικά φράγματα μείωσης της πλημμυρικής αιχμής, δεξαμενές αποθέσεως φερτών υλικών κ.ά.»
Τόσο απλά και τόσο λογικά, που μόνο η απερισκεψία και η έλλειψη μέτρου τα ισοπεδώνει. Τα γράφουμε αυτά, γιατί δεν είναι μόνο η Εύβοια. Είναι όλη η Ελλάδα! Η κάθε περιοχή, η κάθε αυτοδιοικητική αρχή, οι αρμόδιες υπηρεσίες, πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Διαφορετικά αυτές οι εικόνες θα επαναλαμβάνονται.
Λαμία, 10.8.2020
Στέφανος Σταμέλλος
h t t p : / / w w w . e - e c o l o g y . g r
-----------------------------------------------
Εύβοια: Πώς λειτούργησαν οι δύο ποταμοί - Απαντήσεις για τα αίτια της καταστροφής
Γιατί επλήγησαν περιοχές εκατέρωθεν της Χαλκίδας και όχι η ίδια η πρωτεύουσα της Εύβοιας; Σε ποιο βαθμό ευθύνονται για την πλημμύρα οι πρόσφατες πυρκαγιές και οι παρεμβάσεις των ανθρώπων στα ρέματα και τι θα έπρεπε να είχε γίνει για την προστασία των περιοχών αυτών; Απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά δίνει ερευνητική ομάδα του Εργαστηρίου Μελέτης και Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Από τη ραχοκοκαλιά της Δίρφυος ξεκινούν δύο ποτάμια, που παραλαμβάνουν το νερό της βροχής» εξηγεί ο Μιχάλης Διακάκης, μέλος της ερευνητικής ομάδας του Εργαστηρίου (επικεφαλής ο Ευθύμης Λέκκας, μέλη ο επίκ. καθηγητής Μαν. Βασιλάκης και οι ερευνητές Μιχ. Διακάκης, Ναυσικά Σπύρου, Χρήστος Φίλης και Ευελίνα Κώτση). «Το ένα ποτάμι είναι ο Λήλαντας, που καταλήγει στο Λευκαντί και στο Βασιλικό και το άλλο ο Μεσάπιος, που αποστραγγίζει τη δυτική Δίρφυ και καταλήγει στα Ψαχνά. Τα δύο ποτάμια βρίσκονται εκατέρωθεν της Χαλκίδας και αυτό εξηγεί γιατί οι ζημιές ήταν τόσο περιορισμένες στην πόλη της Χαλκίδας και στη Νέα Αρτάκη».
Η πυρκαγιά στα Ψαχνά, που έκαψε πέρυσι πάνω από 44.000 στρέμματα δασικής και θαμνώδους έκτασης, έπαιξε ρόλο στην πλημμύρα αλλά όχι καθοριστικό, εκτιμά ο κ. Διακάκης. Το ίδιο ισχύει και για τις ανθρώπινες παρεμβάσεις στις κοίτες των ποταμών και των ρεμάτων, που είναι περιορισμένες.
Απεικόνιση της στάθμης του νερού στην τελευταία πλημμύρα και στην αντίστοιχη του 2009.
«Στην περιοχή που κάηκε πέρυσι βρίσκεται ένας από τους παραποτάμους του Μεσάπιου. Σίγουρα έχει παίξει κι αυτό ρόλο, αλλά όχι σημαντικό. Ο Λήλαντας και ο Μεσάπιος δεν έχουν βαριές ανθρώπινες παρεμβάσεις, όπως έχουμε δει σε άλλες περιοχές. Εξαιρούνται δύο σημεία: στο χωριό Πολιτικά ένα μικρό ρέμα που περνά από το χωριό έχει περιοριστεί με γεφυράκια και διαβάσεις, ενισχύοντας την πλημμύρα στο χωριό. Και στο δέλτα του Μεσάπιου, στα Ψαχνά, που υπάρχει δόμηση. Δεν πρόκειται για έντονες παρεμβάσεις στην κοίτη του ποταμού, αλλά στον φυσικό χώρο του ποταμού, που έπρεπε να είναι ελεύθερος ώστε να πλημμυρίζει όποτε ο ποταμός “κατεβάζει” πολύ νερό», εκτιμά ο κ. Διακάκης. «Οπως προκύπτει από τα δεδομένα της πλημμύρας, η μεγαλύτερη αιτία για την καταστροφή ήταν η έντονη και πολύ ισχυρή βροχόπτωση που επηρέασε οικισμούς στο ευρύτερο πλημμυρικό πεδίο των ποταμών και όχι τόσο οι ανθρώπινες παρεμβάσεις».
Σύμφωνα με το Σχέδιο Διαχείρισης Κινδύνου Πλημμύρας για την Ανατολική Στερεά, που συντάχθηκε το 2017, ο Λήλαντας, που είναι και ο μεγαλύτερος ποταμός της Εύβοιας, παρουσιάζει ιδιαίτερα αναπτυγμένο υδρογραφικό δίκτυο και η λεκάνη απορροής του είναι έκτασης 300 τ. χλμ. Στον ποταμό έχουν καταγραφεί δύο σημαντικές πλημμύρες το 2009. Ο Μεσάπιος με τους πολλούς παραχειμάρρους του αποστραγγίζουν μια μεγάλη έκταση, περίπου 670 τ. χλμ., από τους ορεινούς όγκους Κανδήλι και Δίρφυς. Ο ποταμός έχει υπερχειλίσει δύο φορές, το 2005 και 2006. Σύμφωνα με το σχέδιο, ο οικισμός των Ψαχνών θεωρείται ευάλωτος σε πλημμύρες.
Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, ότι κανένα ποτάμι, ρέμα ή χείμαρρος στην Εύβοια δεν έχει ακόμα οριοθετηθεί. Ο τελευταίος νόμος για τα υδατορέματα (ν.4257/14) έδινε τη δυνατότητα να γίνονται τμηματικές οριοθετήσεις, ανά ιδιοκτησία και με μελέτη του ιδιοκτήτη, μια επιλογή πρακτική για την εξυπηρέτηση της δόμησης σε παραρεμάτιες περιοχές, αλλά όχι επιστημονικά ορθή. Ετσι στην Εύβοια, όπως και σε πολλές άλλες περιοχές, έχουν οριοθετηθεί μικρά τμήματα χειμάρρων και ποταμών, στα όρια ιδιοκτησιών.
Επισημαίνεται ότι το 2016 η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Θεσσαλίας - Στερεάς Ελλάδας ανέθεσε στη Διεύθυνση Τεχνικών Εργων της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας την εκπόνηση μελέτης για την προστασία και διαχείριση του Λήλαντα, η οποία περιλάμβανε και τον εντοπισμό θέσεων για την κατασκευή φραγμάτων ανάσχεσης πλημμυρών στον άνω ρουν του, η μελέτη ωστόσο δεν έχει ολοκληρωθεί.
Διαβάστε επίσης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου