Αγριολούλουδα που βρίσκονται στα πολύγωνα Ξηροβουνίου, Σκοτεινής και Κοτυλαίων

Αγριολούλουδα που βρίσκονται στα πολύγωνα Ξηροβουνίου, Σκοτεινής και Κοτυλαίων

του Επαμ. Καλογιάννη 

Ξηροβούνι

Στο πολύγωνο που αφορά το Ξηροβούνι υπάρχουν αρκετά φυτά τα οποία είναι ενδημικά και κάποια από αυτά σπάνια. Καταγεγραμένα φυτά είναι τα εξής.

Silene dirphya . Μέχρι πρότινος φυτό γνωστό μόνο από μια θέση στην Δίρφυς, τον Ιούνιο του 2022 βρέθηκε ένας αξιόλογος πληθυσμός του φυτού στις δολίνες του Ξηροβούνιου. Οι συντεταγμένες είναι: 38°35'21.88"Β 23°55'20.30"Α

Silene multicaulis subsp sporadum. Ενδημικό είδος της Εύβοιας και των Σποράδων. Ενδημεί στα βουνά της Κεντρικής και Ανατολικής Εύβοιας. Συντεταγμένες: 38°34'55.43"Β 23°54'41.04"Α

Sideritis euboeica. Φυτό με κυριότερη εξάπλωση στο Ξηροβούνι. Εμφανίζεται από τα 1000μ και φτάνει μέχρι την κορυφή. Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπανίων και Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (2009) με χαρακτηρισμό Κινδυνεύον (ΕΝ) Συντεταγμένες 38°35'8.03"Β 23°54'45.24"Α

Origanum lirium. Ένα είδος ρίγανης ενδημικό της Εύβοιας & της Πελοποννήσου. Στην Εύβοια η θέση είναι γνωστή από δύο θέσης, στην Δίρφυς και στο Ξηροβούνι. Στο Ξηροβούνι η θέση του είναι περιορισμένη. Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (2009) με τον χαρακτηρισμό Τρωτό (VU). Συντεταγμένες: 38°35'44.89"Β 23°55'13.49"Α.

Origanum scabrum. Ενδημικό είδος της Εύβοιας και της Πελοποννήσου. Η εξάπλωση του στην Εύβοια είναι περιορισμένη. Στο Ξηροβούνι υπάρχει σε ορισμένα σημεία. Προστασία: Π.∆. 67/1981. Συντεταγμένες: 38°35'32.77"Β 23°55'11.05"Α

Senecio eubaeus. Τοπικό ενδημικό της Εύβοιας. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός του φυτού βρίσκεται στο Ξηροβούνι σε αρκετά σημεία. Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (2009) με τον χαρακτηρισμό Τρωτό (VU). Συντεταγμένες 38°35'0.11"Β 23°55'18.88"Α.

Allium dirphianum. Τοπικό ενδημικό της Εύβοιας. Θεωρείται σπάνιο είδος με περιορισμένη εξάπλωση στα βουνά της Κεντρικής Εύβοιας. Στο Ξηροβούνι υπάρχει σε ορισμένα σημεία. Συντεταγμένες 38°35'12.77"Β 38°35'12.77"Β

Campanula constantini. Τοπικό ενδημικό της Εύβοιας. Γνωστό από λίγες θέσεις στο Ξηροβούνι και την Δίρφυ και προτιμά τα βράχια, θεωρείται εξαιρετικά σπάνιο είδος. Συντεταγμένες: 38°35'8.30"Β 23°54'41.40"Α

Campanula incurva. Ενδημικό είδος της Ελλάδας. Στην Εύβοια είναι γνωστό από λίγες θέσεις. Θεωρείται Σπάνιο. Προστασία: Π.∆. 67/1981 Συντεταγμένες: 38°35'18.41"Β 23°54'44.01"Α

Cardus euboicus. Τοπικό ενδημικό των βουνών της Κεντρικής Εύβοιας. Σπάνιο είδος με περιορισμένη εξάπλωση. Συντεταγμένες: 38°34'21.67"Β 23°54'35.71"Α

Fritillaria graeca. Ενδημικό είδος της Ελλάδας. Η εξάπλωση της στην Εύβοια περιορίζεται στο Ξηρβούνι, Σκοτεινή και Κοτύλαια όρη. Συντεταγμένες: 38°34'19.36"Β 23°54'1.90"Α

Himantoglossum jancae. Ορχιδέα με ευρεία εξάπλωση στην Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα αλλά με περιορισμένη εξάπλωση στην Εύβοια που περιορίζεται στα βουνά της Κεντρικής Εύβοιας. Συντεταγμένες: 38°34'54.33"Β 23°54'36.96"Α

Hypericum delphicum. Ενδημικό είδος της Εύβοιας. Σχετικά σπάνιο. Συντεταγμένες: 38°34'29.48"Β 23°53'52.44"Α

Linum euboeum. Τοπικό ενδημικό είδος της Κεντρικής Εύβοιας. Θεωρείται συνώνυμο του L. elegans. Σπάνιο είδος. Συντεταγμένες: 38°35'21.79"Β 23°55'4.31"Α

Orchis pallens. Ίσως η πιο σπάνια ορχιδέα που βρίσκεται στην Εύβοια. Έχει ευρεία εξάπλωση στην Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα, στην Εύβοια έχει μια θέση στο Ξηροβούνι. Συντεταγμένες: 38°35'5.80"Β 23°55'13.53"Α

Origanum scabrum. Ενδημικό είδος της Εύβοιας και της Πελοποννήσου. Η εξάπλωση του στην Εύβοια είναι περιορισμένη. Στο Ξηροβούνι υπάρχει σε ορισμένα σημεία. Προστασία: Π.∆. 67/1981. Συντεταγμένες: 38°35'44.73"Β 23°57'45.56"Α

Stachys tetragona. Ενδημικό είδος των βουνών της Κεντρικής Εύβοιας. Η εξάπλωση του είναι κυρίως στους ορεινούς όγκους του Ξηροβουνίου, της Σκοτεινής και των Κοτυλαίων. Συντεταγμένες: 38°34'40.09"Β 23°53'49.90"Α.

Nepeta argolica subsp. dirphya. Τοπικό ενδημικό των βουνών της Κεντρικής Εύβοιας με περιορισμένη εξάπλωση. Θεωρείται αρκετά σπάνιο είδος. Συντεταγμένες: 38°34'38.81"Β 23°53'49.90"Α

Verbascum delphicum. Τοπικό ενδημικό των βουνών της Κεντρικής Εύβοιας με περιορισμένη εξάπλωση. Θεωρείται αρκετά σπάνιο είδος. Προστασία: Π.∆. 67/1981. Συντεταγμένες: 38°34'24.44"Β 23°54'36.35"Α

Pterocephalus perennis subsp perennis. Ενδημικό είδος της Ελλάδας. Συντεταγμένες: 38°34'38.06"Β 23°53'50.70"Α

Viola chelmea. Ενδημικό είδος της Κεντρικής Ελλάδας, Πελοποννήσου και Εύβοιας. Στην Εύβοια περιορίζεται στο Ξηροβούνι και την Δίρφυ. Συντεταγμένες: 38°35'21.79"Β 23°55'4.31"Α

Σκοτεινή

Στο πολύγωνο που αφορά την Σκοτεινή

Allium dirphianum. Τοπικό ενδημικό της Εύβοιας. Θεωρείται σπάνιο είδος με περιορισμένη εξάπλωση στα βουνά της Κεντρικής Εύβοιας. Στο Ξηροβούνι υπάρχει σε ορισμένα σημεία. Συντεταγμένες: 38°35'37.84"Β 23°57'40.06"Α

Campanula constantini. Τοπικό ενδημικό της Εύβοιας. Γνωστό από λίγες θέσεις στο Ξηροβούνι και την Δίρφυ και προτιμά τα βράχια, θεωρείται εξαιρετικά σπάνιο είδος. Συντεταγμένες: 38°35'40.29"Β 23°57'26.20"Α

Campanula cymaea. Ενδημικό είδος της Ανατολικής και Κεντρικής Εύβοιας. Συντεταγμένες: 38°35'40.17"Β 23°57'33.97"Α

Fritillaria graeca. Ενδημικό είδος της Ελλάδας. Η εξάπλωση της στην Εύβοια περιορίζεται στο Ξηρβούνι, Σκοτεινή και Κοτύλαια όρη. Συντεταγμένες: 38°35'23.03"Β 23°57'7.69"Α

Himantoglossum jancae. Ορχιδέα με ευρεία εξάπλωση στην Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα αλλά με περιορισμένη εξάπλωση στην Εύβοια που περιορίζεται στα βουνά της Κεντρικής Εύβοιας. Συντεταγμένες: 38°35'27.60"Β 23°56'58.71"Α

Narcisus poeticus. Κοινό φυτό στην Ελλάδα αλλά στην Εύβοια γνωστό από λίγες θέσεις. 38°35'33.03"Β 23°57'6.44"Α

Nepeta argolica subsp. dirphya. Τοπικό ενδημικό των βουνών της Κεντρικής Εύβοιας με περιορισμένη εξάπλωση. Θεωρείται αρκετά σπάνιο είδος. Συντεταγμένες: 38°35'25.74"Β 23°57'12.36"Α

Paeonia mascula subsp hellenica. Ενδημικό είδος της Εύβοιας, Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας. Στην Εύβοια φύεται σε στα βουνά της Κεντρικής και Ανατολικής Εύβοιας. Συντεταγμένες: 38°35'37.64"Β 23°57'37.03"Α

Pterocephalus perennis subsp perennis. Ενδημικό είδος της Ελλάδας. Συντεταγμένες: 38°35'31.22"Β 23°57'25.80"Α

Sideritis euboeica. Φυτό με κυριότερη εξάπλωση στο Ξηροβούνι. Εμφανίζεται από τα 1000μ και φτάνει μέχρι την κορυφή. Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπανίων και Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (2009) με χαρακτηρισμό Κινδυνεύον (ΕΝ) Συντεταγμένες: 38°35'31.93"Β 23°57'16.93"Α

Silene multicaulis subsp sporadum. Ενδημικό είδος της Εύβοιας και των Σποράδων. Ενδημεί στα βουνά της Κεντρικής και Ανατολικής Εύβοιας. Συντεταγμένες: 38°35'35.93"Β 23°57'22.22"Α

Stachys tetragona. Ενδημικό είδος των βουνών της Κεντρικής Εύβοιας. Η εξάπλωση του είναι κυρίως στους ορεινούς όγκους του Ξηροβουνίου, της Σκοτεινής και των Κοτυλαίων. Συντεταγμένες: 38°35'28.72"Β 23°56'56.22"Α

Κοτύλαια όρη. Περιοχή Μανικίων, Δραγονάρα

Allium hymetium. Ενδημικό είδος της Αττικής και της Εύβοιας. Συντεταγμένες: 38°33'16.65"Β 23°59'23.68"Α

Asperula lutea subsp. Euboea. Ενδημικό είδος της Εύβοιας. Θεωρείται σπάνιο και βρίσκεται σε λίγες θέσεις. Συντεταγμένες: 38°33'15.81"Β 23°59'37.51"Α

Consolida tenuissima. Ενδημικό είδος της Αττικής και της Σκύρου. Βρέθηκε στην περιοχή των Μανικίων πριν από δύο χρόνια. Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπανίων και Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (2009) με χαρακτηρισμό Τρωτό (VU). Συντεταγμένες: 38°33'18.04"Β 23°59'26.41"Α

Hypericum fragile. Ενδημικό είδος της Κεντρικής Εύβοιας. Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπανίων και Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (2009) με χαρακτηρισμό Τρωτό. (VU)Συντεταγμένες: 38°32'43.52"Β 24° 1'17.93"Α

Silene congesta. Ενδημικό είδος της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας. Πριν από δύο χρόνια βρέθηκε στην Εύβοια. Στην περιοχή των Μανικίων. Συντεταγμένες: 38°32'52.60"Β 24° 1'3.53"Α

Ornithogallum atticum. Ενδημικό είδος της Αττικής και της Εύβοιας. Συντεταγμένες: 38°32'47.45"Β 24° 1'13.16"Α