Αναρτήσεις
Το αφιέρωμα της Κυριακάτικης Δημοκρατίας στην "Πράσινη Ενέργεια": Ακόμη μια Γερμανική κομπίνα
«Πράσινη ενέργεια», μια ακόμη γερμανική κομπίνα: Οι «ΑΠΕ», ο μύθος και το… black out που έρχεται
δημοσιεύθηκε τις Κυριακές 11, 18 και 25 Ιουλίου 2021
Οι μεγαλύτερες κομπίνες στην ιστορία, συχνά βασίστηκαν σε «μεγάλα ιδεώδη». Ένα από αυτά είναι και η… σωτηρία του πλανήτη που στις μέρες μας, σχεδόν μονοπωλείται από την κουβέντα για την κλιματική αλλαγή.
Πάνω σε αυτήν λοιπόν την φαινομενικά «ευγενή ιδέα», δομείται η αναγκαστική προσαρμογή ολόκληρου του παγκόσμιου ενεργειακού μοντέλου, με τρόπο που είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα αποτελέσει την ενδεδειγμένη θεραπεία στο πρόβλημα, αλλά είναι απολύτως βέβαιο ότι θα γεμίσει τις τσέπες, όλων εκείνων των δήθεν οραματιστών, που μυρίστηκαν χρήμα στην υιοθέτηση νέων μορφών ηλεκτροπαραγωγής και ηλεκτροκίνησης.
Είχα υπαινιχθεί και στο παρελθόν ότι θα ασχοληθώ με την μεγάλη απάτη της «πράσινης ενέργειας» και αφορμή για να το κάνω αποτελεί η εξοργιστικά ενθουσιώδης, δογματική και παντελώς άκριτη υιοθέτηση, εκ μέρους της σημερινής κυβέρνησης, του νέου ενεργειακού μοντέλου που-σε ότι αφορά την Ευρώπη- υπαγορεύεται από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.
Πρόκειται για ένα μοντέλο, χρυσοφόρο μεν για κάποιους «διορατικούς» επενδυτές, πανάκριβο για τους καταναλωτές, αμφίβολης λειτουργικότητας και αξιοπιστίας, αλλά επιπροσθέτως βλαπτικό για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα αφού ακυρώνει βασικά συγκριτικά ενεργειακά πλεονεκτήματα και απειλεί το μοναδικό φυσικό κάλλος της πατρίδας μας.
- Σκοπός του σημερινού πρώτου άρθρου είναι να αποδείξει ότι οι πολυδιαφημισμένες «Μεταβλητές Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας», δεν είναι ούτε τόσο αποτελεσματικές, ούτε τόσο αξιόπιστες, αλλά ούτε και απόλυτα «μηδενικές» σε ότι αφορά το περιβαλλοντολογικό τους αποτύπωμα. Η υποτιθέμενη «υπεροχή» τους είναι ένας μύθος που ξεκινά από την δαιμονοποίηση των ορυκτών καυσίμων ως, σχεδόν μοναδικής, αιτίας της κλιματικής αλλαγής.
Η σημερινή Γερμανία πρωτοστατεί σε αυτή την καμπάνια με έναν, σχεδόν θρησκευτικό ζήλο, όχι ασφαλώς για να σώσει την ανθρωπότητα, αναπληρώνοντας το κακό που της έχει κάνει κατά καιρούς, αλλά γιατί έτσι θεωρεί ότι εξυπηρετούνται οι οικονομικές της επιδιώξεις.
Η «πράσινη ιδεοληψία» που διατρέχει καθέτως και οριζοντίως το γερμανικό πολιτικό φάσμα, δεν έχει σχέση με ανθρωπιστικά κίνητρα. Το πιθανότερο είναι ότι δεν έχει και άμεση σχέση με την αγάπη για το περιβάλλον. Υπαγορεύεται από αμιγώς οικονομικά και γεωστρατηγικά κριτήρια.
Γι’ αυτό και η «πράσινη μετάβαση» αποτελεί πλέον επίσημη εθνική πολιτική της Γερμανίας. Από τους υπερσυντηρητικούς του AfD μέχρι τους νεοκομμουνιστές του Die Linke όλοι ορκίζονται στα κελεύσματα της και σε αυτή βασίζει πλέον την ύπαρξη του το ομώνυμο γερμανικό κόμμα που φιλοδοξεί να παίξει ρόλο στις ερχόμενες εκλογές.
Παράλληλα η συγκεκριμένη χώρα έχει τα μέσα και την αποφασιστικότητα να επιβάλει-παρέα με τα ενεργειακά καρτέλ της παγκοσμιοποίησης-αυτή την νέα ενεργειακή «θρησκεία» ως επίσημη ευρωπαική πολιτική, υποχρεώνοντας να την ακολουθήσουν χωρίς αντιρρήσεις τα υπόλοιπα κράτη μέλη. Έστω και αν δεν εξυπηρετεί τις δικές τους οικονομικές ανάγκες. «Η σωτηρία του πλανήτη»…προηγείται.
Όλα λοιπόν μοιάζουν ιδανικά για την Γερμανία. Αλλά ταυτόχρονα και πολύ καλά για να είναι αληθινά. Υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για το αν αυτή η ενεργειακή «συμμόρφωση», με τα τόσο αυστηρά και πυκνά χρονοδιαγράμματα, θα ωφελήσει τη γερμανική οικονομία ή τελικά θα επιβαρύνει τις παραγωγικές της δυνατότητες.
Το ερώτημα δεν έχει ακόμη απαντηθεί πειστικά και δεν είναι λίγοι οι «σοφοί», εντός και εκτός Γερμανίας, που υποστηρίζουν ότι η απότομη και μονολιθική στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι αυτοκαταστροφική, ακόμη και για την ίδια την χώρα που την επέβαλε. Οι Γερμανοί πολιτικοί, πανηγυρίζουν όμως, αγκαλιά με την…Γκρέτα και τους άλλους ακτιβιστές, επειδή το «κόλπο με τις ανανεώσιμες» αποτελεί εγγύηση για χρυσοφόρες εξαγωγές. Συνεχείς και απρόσκοπτες μέχρι να…πρασινίσει το σύμπαν. Και εκεί βασίζεται εν πολλοίς η φιλοσοφία του νέου Ευρωπαικού Πακέτου Ανάκαμψης, για το οποίο χαζοχαρούμενα πανηγυρίζει και η ελληνική κυβέρνηση.
Στην πραγματικότητα υπάρχουν πλείστοι όσοι επιστήμονες που υποστηρίζουν ότι ο υπαρκτός κίνδυνος από την Κλιματική Αλλαγή, ανεξαρτήτως του πραγματικού μεγέθους του, δεν μπορεί να προβάλλεται ως άλλοθι για την αθρόα εγκατάσταση μεταβλητών ΑΠΕ(ανεμογεννήτριες&φωτοβολταικά), οι οποίες θα επιδοτούνται αδρά και θα αδειοδοτούνται με συνοπτικές διαδικασίες, ακριβαίνοντας το ρεύμα, χωρίς ταυτόχρονα όμως να εγγυώνται την απρόσκοπτη παροχή του!
Μπορούν στα αλήθεια οι «πράσινες πηγές ενέργειας» να εξασφαλίσουν εξ΄ολοκλήρου την ηλεκτροπαραγωγή στην Ευρώπη και πολύ περισσότερο στον πλανήτη; Ασφαλώς και όχι. Γιατί κάθε μία από αυτές χρειάζεται και μία «συμβατική» θερμική μονάδα λιθάνθρακα, πετρελαίου ή φυσικού αερίου να την στηρίζει!
Οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταικά δηλαδή δεν παρέχουν, εγγυημένη ή έστω 100% προβλέψιμη ισχύ στο σύστημα, ακριβώς γιατί η παραγωγή τους εξαρτάται από μία «μεταβλητή» πηγή ενέργειας όπως ο άνεμος, ή ο ήλιος. Επιπλέον η ισχύς που προσφέρουν στο δίκτυο είναι διαλείπουσα που σημαίνει ότι η παραγωγή (που εξαρτάται πάντα από τις καιρικές συνθήκες)πρέπει να ανταποκρίνεται ακριβώς στο ηλεκτρικό φορτίο ζήτησης. Αν υπολείπεται χρειάζεται να «μπουν μπρος» συμβατικές μονάδες, οι οποίες όμως υπολειτουργούν ή κρατιούνται σε κατάσταση stand by και θα πρέπει μετά να δουλέψουν στο φουλ με ότι αυτό συνεπάγεται.
- Το ίδιο μπορεί να συμβεί όμως και αν η παραγωγή είναι πλεονάζουσα. Η ακριβής εξισορρόπηση είναι μία δύσκολη άσκηση που αν δεν επιλυθεί εγκαίρως, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στο…μπλάκ άουτ. Και το χειρότερο είναι ότι η διακοπή ρεύματος, όπως αποδεικνύει και η διεθνής εμπειρία, είναι πιθανότερο να προκύψει σε ακραίες κλιματολογικές συνθήκες όταν η ανάγκη ηλεκτροδότησης(θέρμανση-ψύξη)είναι ζωτικής σημασίας…
Το τραγικό αποτέλεσμα αυτής της αντίφασης, εκτός από τα black out του μέλλοντος για τα οποία…εργάζεται η «πράσινη μετάβαση», είναι ότι οι συμβατικές μονάδες, από τις οποίες είναι αδύνατο οριστικά να απαλλαγούμε τα επόμενα χρόνια, φτάνουν να καταναλώνουν περισσότερα καύσιμα απ΄ότι θα έκαιγαν αν δεν έπρεπε να «στηρίζουν» τα αιολικά πάρκα και τα φωτοβολταικά.
Γι’ αυτό, παρά την τεράστια αύξηση του ποσοστού των μεταβλητών ανανεώσιμων στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη, αλλά και την κάμψη της βιομηχανικής δραστηριότητας λόγω της χρηματοπιστωτικής κρίσης και πιο πρόσφατα της πανδημίας, οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα δεν μειώθηκαν παρά μόνο οριακά.
Η καλοστημένη γερμανική απάτη παραγνωρίζει ότι το «Φαινόμενο του Θερμοκηπίου» είναι παγκόσμιο. Δεν αφορά μόνο τον «πολιτισμένο κόσμο». Επιπλέον και ο πιο αφελής αντιλαμβάνεται ότι η μάχη για την καταπολέμηση του φαινομένου του θερμοκηπίου, δεν κρίνεται στην Ευρώπη όπου οι ρύποι είναι μόλις το…9.1% της παραγόμενης ποσότητας παγκοσμίως, αλλά στο γήπεδο της Ασίας και της Αφρικής που αυξάνουν διαρκώς τις ενεργειακές τους ανάγκες.
Όσο πριμοδοτούνται οι ανανεώσιμες, πέφτουν οι τιμές των ορυκτών καυσίμων, βάζοντας σε πειρασμό πολλές από τις αναπτυσσόμενες χώρες να τα χρησιμοποιήσουν. Στον βαθμό που η ατμόσφαιρα του πλανήτη είναι ενιαία, η βελτίωση από τις «πράσινες μεθόδους» των «πολιτισμένων» θα…ισοσκελίζεται από την ρύπανση των τριτοκοσμικών. Ένας φαύλος κύκλος δηλαδή, για να ισχυρίζονται κάποιοι ότι σώζουν τον πλανήτη και να θησαυρίζουν οι γερμανικές εταιρείες με τον οβολό των…κορόιδων.
ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΗ ΚΟΡΟΙΔΙΑ ΜΕ…ΜΗΔΕΝΙΚΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ:
Από το κατώφλι του 21ου αιώνα, διαδοχικές γερμανικές κυβερνήσεις, έσπευσαν να αγκαλιάσουν την θεωρία της Κλιματικής Αλλαγής, διαφημίζοντας την «μοναδική» συνταγή θεραπείας: Πράσινη Ενέργεια και Ηλεκτροκίνηση.
Σπάνια, σε δημοκρατικές χώρες, διαπιστώνεται μία τόσο μεγάλης έκτασης σύμπνοια πολιτικών όλων των παρατάξεων, αλλά και της κοινής γνώμης γύρω από ένα «όραμα» που οφείλει νομοτελειακά να γίνει κεκτημένο «ολάκερης της Ευρώπης». Κι όταν πίσω από το…όραμα βρίσκεται η Γερμανία, το γεγονός δεν μπορεί παρά να μας τρομάζει.
Η γερμανική προσήλωση στην σύγχρονη «θρησκεία των ΑΠΕ», είναι τέτοια που έκανε ακόμη και το…ξινό συνταγματικό δικαστήριο της Καρλσρούης, σε μια ιστορική απόφαση του τον περασμένο Απρίλιο, να συνταχθεί με τα αιτήματα μιας οργάνωσης νεαρών Γερμανών ακτιβιστών, τύπου…Γκρέτα Τουίνμπεργκ, καλώντας την κυβέρνηση Μέρκελ «να επιταχύνει δραματικά την λήψη μέτρων για την κλιματική αλλαγή».
- Αυτό σημαίνει, εξηγούσε με ενδόμυχη χαρά η Ντόιτσε Βέλε, «επίσπευση επέκτασης και χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας όπως ο ήλιος και ο αέρας. Περισσότερες ανεμογεννήτριες στη ξηρά και στη θάλασσα, περισσότεροι ηλιακοί συσσωρευτές…Η κυβέρνηση θα πρέπει να επιταχύνει τον διάλογο για μια γρήγορη «απανθρακοποίηση» της οικονομίας».
Σοφόν το σαφές, έλεγαν οι αρχαίοι. Όμως γιατί η Γερμανία μαζί με την «πρωταθλήτρια» των αιολικών πάρκων Δανία, έχουν το ακριβότερο ρεύμα στην Ευρώπη, χωρίς ταυτόχρονα να έχουν μειώσει το ποσοστό ρύπων στα επιθυμητά επίπεδα; Ελα μου ντε…
Οι επιστημονικές φωνές που επισημαίνουν την κραυγαλέα αντίφαση υποστηρίζοντας ότι η αποθέωση των ανανεώσιμων δεν επιλύει το πρόβλημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη πυκνώνουν, αλλά ταυτόχρονα και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης που έχουν αναλάβει(με το αζημίωτο) την εργολαβία της…σωτηρίας του πλανήτη, σπεύδουν να τις φιμώσουν δια της περιθωριοποίησης. Ξέρετε τώρα…Ψεκασμένοι και τα τοιαύτα…
Τώρα το πόσο «ψεκασμένος» μπορεί να θεωρηθεί, για παράδειγμα, ο κορυφαίος Δανός περιβαλλοντολόγος Bjorn Lomborg, είναι μια άλλη υπόθεση. Βασικός κλιματικός σύμβουλος για πολλά χρόνια διαδοχικών κυβερνήσεων της χώρας του, που πρωτοπορεί στα αιολικά, θεωρήθηκε «αιρετικός» όταν πρώτος υποστήριξε ότι ακόμη και αν εφαρμοστούν μέχρι κεραίας οι δεσμεύσεις της Συμφωνίας του Παρισιού, ως το 2030, το αποτέλεσμα θα ήταν μία μείωση κατά…0.048 βαθμούς Κελσίου ως το 2100!
Πολύ εύκολοι οι αφορισμοί λοιπόν περί «ψεκασμένων» ακόμη και για επιστήμονες. Μόνο που δεν χρειάζεται να είσαι «αρνητής της Κλιματικής Αλλαγής» για να αντιληφθείς το επικίνδυνο αδιέξοδο με την γερμανική εμμονή της «πράσινης μετάβασης» και την λατρεία στις ανανεώσιμες.
Ούτε συνωμοσιολόγος για να καταλάβεις ότι τα περίφημα «μηδενικά αποτυπώματα» επιχειρηματικών κολοσσών, όπως η Apple, η Amazon ή η Tezla «αγοράζονται» στο παγκόσμιο χρηματιστήριο των ρύπων με τις ευλογίες αδρά χρηματοδοτούμενων «φιλοπεριβαλλοντικών» ΜΚΟ.
Αν η Αmazon για παράδειγμα, πάσχιζε για τη σωτηρία του πλανήτη, θα έπρεπε να συντάσσεται με την πλατφόρμα των Γερμανών «Πράσινων» που μέσα στις διάφορες παλαβομάρες τους, προτείνουν και κατάργηση των…αεροπορικών πτήσεων(αρχικά εσωτερικού)για την μείωση της ρύπανσης.
Μόνο που αυτό θα ισοδυναμούσε με την αρχή του τέλους για την αυτοκρατορία του Τζέφ Μπέζος…Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Ηδη οι «συνάδελφοι» του Αμερικανού κροίσου, οι πανίσχυροι Γερμανοί ολιγάρχες της βιομηχανίας, φρόντισαν να «κοντύνουν» τους Πράσινους κατά δέκα μονάδες, θυμίζοντας κάτι…απλήρωτους λογαριασμούς της επικεφαλής τους.
Το άσχημο όμως για τους πάμπλουτους «σωτήρες του πλανήτη», είναι όταν τους ξεσκεπάζει ένας διεθνώς καταξιωμένος σκηνοθέτης που λογίζεται και για αριστερός. Το χτύπημα λοιπόν ήρθε από τον πολυβραβευμένο Μάικλ Μουρ. Και ήταν βαρύ.
Ο ανήσυχος Αμερικανός παραγωγός, παρέα με έναν ανήσυχο περιβαλλοντολόγο, αποφάσισε αυτή τη φορά να αναδείξει την απάτη της «πράσινης ενέργειας» και των «μηδενικών αποτυπωμάτων». Το ντοκιμαντέρ «ο Πλανήτης των Ανθρώπων» πρωτοανέβηκε στο Υou Tube την 21η Απριλίου του 2020, παραμονή της 50ης επετείου της «Ημέρας της Γης». Και μέχρι να το…κατεβάσουν(σ.σ. σήμερα μπορείτε να το βρείτε στο διαδίκτυο), είχαν προλάβει να το δουν οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι…
Το μήνυμα του Μουρ πονάει γιατί ξεφτιλίζει πρωτίστως τις οικολογικές «μη κυβερνητικές οργανώσεις», που στρατεύονται με τους παγκόσμιους μεγιστάνες για την «σωτηρία του πλανήτη» και αντιστοίχως τους πολυεθνικούς κολοσσούς που κυνηγάνε από πίσω τις «πράσινες ΜΚΟ» για να τις χαρτζιλικώσουν, αγοράζοντας «πράσινο άλοθι». Ενοχλεί επίσης, γιατί ξεφτιλίζει μεγάλες «διεθνείς προσωπικότητες», όπως ο αντιπρόεδρος του Κλίντον, Αλ Γκορ, που αφιέρωσαν-υποτίθεται-τη ζωή τους στην κλιματική αλλαγή, αλλά στην πραγματικότητα ανακάλυψαν μία μέθοδο…χλιδάτου βιοπορισμού.
- Ο αφηγητής του ντοκιμαντέρ, Τζέφ Γκίμπς, ομολογεί ότι αρχικά είχε γοητευθεί από την προοπτική της πράσινης ενέργειας, στην πορεία όμως άρχισε να ανακαλύπτει ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δεν είναι ακριβώς όσο…πράσινες τις παρουσιάζουν.
- Η παραγωγή ανεμογεννητριών και φωτοβολταικών πάνελ γίνεται με άκρως ενεργοβόρες μεθόδους που βασίζονται στα συμβατικά «ορυκτά» καύσιμα. Επομένως η κατασκευή τους, υπό μία έννοια επιτείνει το πρόβλημα.
Επιπλέον αυτές οι μεταβλητές ΑΠΕ έχουν γρήγορη ημερομηνία λήξης στη λειτουργία τους. Αν δεν αντικατασταθούν τα βασικά εξαρτήματα τους, σε 15-20 χρόνια είναι για…πέταμα. Μόνο που τα υλικά από τα οποία φτιάχνονται δεν ανακυκλώνονται.
Τα πελώρια πτερύγια στις ανεμογεννήτριες τελευταίου τύπου, που είναι και…ανοικονόμητες, όταν κλείσουν την ζωή τους, καταλήγουν σε ειδικούς τόπους υγειονομικής ταφής στερεών αποβλήτων, ενώ τα φωτοβολταικά για να διατηρούν την απόδοση τους, χρειάζονται διαδοχικές πλύσεις με νερό και επομένως καταναλώνουν υδάτινους πόρους.
Ξαναγυρνώντας στους Γερμανούς, αυτό που ενοχλεί περισσότερο είναι ότι όχι μόνο «ποντάρουν τα ρέστα τους» στις ανανεώσιμες, αλλά θεωρούν ότι κατέχουν το…αλάθητο του Πάπα και υποχρεώνουν όλους τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Το «green deal» για να γίνει η Ευρώπη η πρώτη «κλιματικά ουδέτερη» ήπειρος, μηδενίζοντας τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050 είναι μια γερμανική επινόηση. Αλλά οι ευρωπαικές χώρες δεν αποτελούν(ακόμη) ομόσπονδα γερμανικά κρατίδια για να υιοθετούν το ίδιο ενεργειακό μοντέλο.
- Είναι εντελώς διαφορετικές οι ανάγκες της Νορβηγίας με τα ατελείωτα ποτάμια και τις υδροηλεκτρικές μονάδες, της Γαλλίας με τα πυρηνικά εργοστάσια, της Δανίας με τα απέραντα πλωτά αιολικά, της Πολωνίας ή της Ελλάδας που διαθέτουν μεγάλα κοιτάσματα λιγνίτη και λιθάνθρακα, καθώς και τις αντίστοιχες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής.
Ξαφνικά όλοι οι «συμβατικοί» σταθμοί παραγωγής πρέπει να κατεβάσουν διακόπτες επειδή η Γερμανία αποφάσισε να ηγηθεί του αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής. Μόνο που τα έξοδα της «μετάβασης» θα μετακυλισθούν στον Ευρωπαίο φορολογούμενο που θα τρίβει τα μάτια του κάθε φορά που θα βλέπει τον λογαριασμό ρεύματος.
Και αν στον επόμενο καύσωνα σταματήσουν να λειτουργούν τα κλιματιστικά, ή στην επόμενη χιονοθύελλα κοπεί η θέρμανση, οι τελευταίοι που θα λογοδοτήσουν θα είναι οι Γερμανοί…
ΠΩΣ ΕΒΑΛΑΝ ΤΗ ΔΕΗ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ:
Η επίσημη δικαιολογία για την εσπευσμένη απολιγνιτοποίηση και το ξήλωμα ηλεκτροπαραγωγικών εργοστασιακών μονάδων που αιμοδοτούσαν οικονομικά υποβαθμισμένες τοπικές κοινωνίες στην Δυτική Μακεδονία και την κεντρική Πελοπόννησο, ήταν ότι «έπρεπε να σωθεί η ΔΕΗ».
«Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έπαιρνε αυτή την απόφαση θα κλαίγαμε για χρόνια επί των ποταμών της Βαβυλώνος, γιατί ο λιγνίτης σήμερα δεν είναι ανταγωνιστικό καύσιμο», είπε πρόσφατα στη βουλή ο πολυπράγμων αναπληρωτής υπουργός οικονομικών, Θόδωρος Σκυλακάκης.
Μάλιστα. Και η Πολωνία που υπερτερεί σε αυτό το…ανταγωνιστικό «έλλειμμα», όπως η Ελλάδα, γιατί επεδίωξε ακριβώς το αντίθετο; Να επεκτείνει δηλαδή την περίοδο χρήσης του λιθάνθρακα έως το ανώτατο όριο του 2050, αρπάζοντας ταυτόχρονα και την μερίδα του λέοντος από το λεγόμενο ευρωπαικό ταμείο «Δίκαιης Μετάβασης» για να χρηματοδοτήσει την διαδικασία προσαρμογής στο νέο ενεργειακό τοπίο; Γιατί εμείς κάνουμε σπριντ για να «συμμορφωθούμε» και η Πολωνία εξαντλεί κάθε περιθώριο καθυστέρησης; Ελα μου ντε…
Αλλά και γιατί άραγε έπρεπε να σωθεί η ΔΕΗ; Ποιος την έφερε στο χείλος της καταστροφής της; Σε ένα πολύ μικρό αλλά διαφωτιστικό βιβλίο με τίτλο: «Θα γίνει της…Δεής» ένας πρώην διοικητής της κρατικής εταιρείας, συνεργάτης του Κωσταντίνου Καραμανλή και διαχρονικός τεχνοκράτης «γαλάζιων κυβερνήσεων», δίνει την απάντηση σε δυό γραμμές:
- «Ενοχος είναι η Ευρωπαική Επιτροπή που επιμένει να εφαρμόζει στην Ελλάδα πολιτικές κατάλληλες για χώρες μεγέθους της Γερμανίας. Ομοίως ένοχες είναι και οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1999 μέχρι σήμερα επειδή δεν ύψωσαν το ανάστημα τους για να πείσουν τους Ευρωπαίους για τις ιδιαιτερότητες μας».
Αυτά έγραφε Ραφαήλ Μωυσής το 2019 που ως στέλεχος της αγοράς είναι φιλελεύθερος όσο και ο Σκυλακάκης, πλην όμως, είναι και Ελληνας ευπατρίδης.
Μπροστά στο φάσμα κατάρρευσης της ΔΕΗ και αφελληνισμού του συστήματος ηλεκτροδότησης στην χώρα, ο Ραφαήλ Μωυσής φτάνει να αντιστρατευθεί τα ίδια του τα πιστεύω. Επικρίνει το εσπευσμένο άνοιγμα της αγοράς με την αβασάνιστη «αποσυναρμολόγηση» της κρατικής εταιρείας και την προσπάθεια πώλησης βασικών υποδομών, όπως το δίκτυο, που θα έπρεπε-όπως λέει- να έχει παραμείνει κρατικό, με απαίτηση της ελληνικής κυβέρνησης προς τις Βρυξέλλες.
Ο γαλάζιος πρώην διοικητής της ΔΕΗ, υπερασπίζεται ακόμη και την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να απορρίψει το(γερμανοκίνητο) σχέδιο Σαμαρά-Βενιζέλου για την μικρή ΔΕΗ, επισημαίνοντας ότι αν είχε υλοποιηθεί, «αντί να έχουμε σήμερα μία συστημική βόμβα για την ελληνική οικονομία, θα είχαμε δύο: Μία μικρή και μια μεγάλη». Οσο για την απολιγνιτοποίηση-εξπρές, ο ίδιος, έμπειρος τεχνοκράτης που μάλλον είναι σε θέση να γνωρίζει τα ζητήματα της ηλεκτροπαραγωγής καλύτερα από τον Σκυλακάκη, σε μια συνέντευξη του, την περίοδο που κυκλοφόρησε το βιβλίο, έλεγε:
«Δεν χρειάζεται εμείς να είμαστε πρωτοπόροι στη λίστα της απολιγνιτοποίησης. Ας προηγηθεί σε αυτό το πρωτάθλημα η Πολωνία και η…τους πάντες και για τα πάντα διδάσκουσα, Γερμανία».
Ενας άλλος βετεράνος τεχνοκράτης των Νεοδημοκρατικών κυβερνήσεων, ο πρώην διοικητής του ΟΤΕ, Παναγής Βουρλούμης, που γράφει έναν μικρό επίλογο στο βιβλίο του Ρ. Μωυσή, προτρέπει χαρακτηριστικά την κυβέρνηση να «κατασκηνώσει στις Βρυξέλλες μέχρι να εννοήσουν οι υπεύθυνοι ότι η αγορά ενέργειας στην Ελλάδα είναι πιο κοντά σε εκείνη της Κύπρου, παρά της Γερμανίας.
Και εκφράζει την άποψη ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να αναδιαπραγματευθεί με τους Ευρωπαίους την επιστροφή των δικτύων(σ.σ. που σήμερα η κυβέρνηση επιχειρεί να πουλήσει)στον πλήρη έλεγχο της ΔΕΗ. Ο ίδιος ο Βουρλούμης ομολογεί ότι αν είχαν εφαρμοστεί στο σύνολο τους και στον ΟΤΕ οι ευρωπαικές προβλέψεις για το άνοιγμα της αγοράς «με τρόπο κουτό και βάναυσο», ο οργανισμός θα οδηγείτο σε αργό θάνατο.
Ο ΟΤΕ γλύτωσε τον θάνατο, αφού σε αντίθεση με την ΔΕΗ κράτησε το δίκτυο και οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να τον αγοράσουν ακέραιο…Το ερώτημα είναι όμως τι βλέπουν αυτοί οι γηραιοί αυτοί Νέστορες της συντηρητικής παράταξης και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, εκφράζοντας θέσεις που θα κάποιος κακόβουλα θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι φλερτάρουν ακόμη και με τον κρατισμό.
- Την εκποίηση της χώρας βλέπουν, φοβούμαι, και δεν αντέχουν να μείνουν σιωπηλοί. Ο ΟΤΕ με τις ευαίσθητες τηλεπικοινωνιακές υποδομές του είναι πλέον εξ ολοκλήρου γερμανικός και η ΔΕΗ, το άλλο πρώην «κρατικό μονοπώλιο» εκποιεί ένα-ένα τα ιμάτια της, έπειτα από το υποχρεωτικό στριπτίζ που της επέβαλλαν οι Βρυξέλλες.
Ότι απομείνει, δεν θα «σωθεί» ασφαλώς από την απολιγνιτοποίηση-εξπρές. Απλά θα εξυπηρετήσει «γάντι» τις ανάγκες των Γερμανών που παράγουν ανανεώσιμες, αλλά δεν έχουν τις κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες για να τις αξιοποιήσουν.
Το σχέδιο, αν θυμάστε, ξεδιπλώθηκε σχεδόν ταυτόχρονα με την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια με το φαραωνικό σχέδιο «ΗΛΙΟΣ» των 20 δις για την μετατροπή της ελληνικής ενδοχώρας σε απέραντο…ηλιακό πάνελ. Στην πορεία οι Γερμανοί σκέφτηκαν ότι έπρεπε να βολέψουν και τις ανεμογεννήτριες. Αλλά οι εποχές έχουν αλλάξει…
Το αρχικό σχέδιο για επενδύσεις σε ΑΠΕ από την Γερμανία στον Μεσογειακό Νότο, περιελάμβανε μέχρι και ανταλλάγματα για το χρέος. Αν η Ελλάδα παραχωρούσε τουλάχιστον το 2% της συνολικής της επιφάνειας για παραγωγή «πράσινης ενέργειας», θα μπορούσε να έχει σημαντική περικοπή χρέους. Δεν χρειάστηκε όμως. Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση την προσφέρει…τσάμπα. Με ανταλλάγματα θολές υποσχέσεις για θέσεις εργασίας και επενδύσεις για ηλεκτρικά αυτοκίνητα…
Οι Γερμανοί τρίβουν τα χέρια τους γιατί δεν χρειάζεται να δώσουν τίποτα. Με νομικές ρυθμίσεις που προωθούν πλέον σε ευρωπαικό επίπεδο θα μπορούν να χρηματοδοτούν έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο έδαφος άλλων κρατών-μελών και να καρπούνται τα οφέλη στο «χρηματιστήριο ρύπων». Θα κάνουν δηλαδή τον μεσογειακό Νότο… «πράσινη μπαταρία» της Ευρώπης και οι ίδιοι θα πιάνουν τους στόχους της συμμόρφωσης για το «μηδενικό αποτύπωμα», αφού οι ΑΠΕ, παρότι στο έδαφος τρίτων θα λογίζονται ως δικές τους!
- Εσχάτως η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που έβαλε την ΔΕΗ στην υπηρεσία του Βερολίνου και επισήμως, υποχρεώνοντας την να συνάψει μνημόνιο συνεργασίας για τις ΑΠΕ με τους Γερμανούς της RWE, έσπευσε να αποκηρύξει και την προοπτική θαλάσσιων εξορύξεων για υδρογονάνθρακες. Είναι κι αυτή…αντιπεριβαλλοντική! Αφήστε που μπορεί να μας φέρει μπλεξίματα με τους γείτονες.
Ακόμη και τα ημικρατικά Ελληνικά Πετρέλαια υποχρεώθηκαν, αντί να ψάχνουν για κοιτάσματα στη θάλασσα, να…αγοράσουν ένα γιγαντιαίο φωτοβολταικό στην Κοζάνη που έστησε μια γερμανική εταιρεία. Το ερώτημα είναι αφού οι «πράσινες πηγές ενέργειας», αποτελούν πλέον το μέλλον και η ηλεκροκίνηση την νέα μας θρησκεία, γιατί οι Γερμανοί το ξεφορτώθηκαν; E, όλο και κάποια απάντηση θα έχει ο…Σκυλακάκης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου