Ο Άντρας που φύτευε Δέντρα

Το θαυμάσιο βιβλίο του Jean Giono, με την μυθιστορηματική ιστορία ως βιβλίο, ιδέα και αρχικό άρθρο όταν πρωτοδημοσιεύθηκε, σε μία φινετσάτη έκδοση από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ. 

Φυσικά λατρεύουμε την ιστορία του βοσκού Ελζεάρ Μπουφιέ που μέσα σε 30 και κάτι χρόνια γέμισε με φυσικά δάση τα κάποτε ερημωμένα μέρη που ζούσε. Και τότε, ο άλλοτε άσχημος τόπος, έγινε σιγά-σιγά ένας παράδεισος ζωής - για την Φύση και τους Ανθρώπους!

Το οπισθόφυλλο

για τον συγγραφέα:

Ο ΖΑΝ ΖΙΟΝΟ (1895-1970), Γάλλος μυθιστοριογράφος και θερμός εραστής της φύσης, ιδιαίτερα της Προβηγκίας, ήταν αυτοδίδακτος συγγραφέας. Πολέμησε στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο και επέζησε στη μάχη του Βερντέν. Τη φρίκη του πολέμου αποτύπωσε στο μυθιστόρημα Le grand troupeau (Το μεγάλο κοπάδι).
Η δημοτικότητά του μεγάλωσε στα τέλη της δεκαετίας του 1920 με μια σειρά μυθιστορήματα για την ευγένεια των απλών ανθρώπων της επαρχίας. Κορυφαία της σειράς αυτής ήταν η τριλογία Le Chant du monde (Το τραγούδι του κόσμου, 1934), όπου εξέφρασε την αγανάκτηση του ευαίσθητου ανθρώπου απέναντι στον σύγχρονο πολιτισμό. Το 1939 ο Ζιονό πέρασε δύο μήνες φυλακισμένος για την ειρηνιστική δράση του. Το 1945 αιχμαλωτίστηκε από μια κομμουνιστική αντιστασιακή ομάδα που θεωρούσε τους ειρηνιστές συνεργάτες των Ναζί. Αλλά η σθεναρή υπεράσπισή του από τον Αντρέ Ζίντ αναίρεσε τον στιγματισμό του. Το 1954 ο Ζιονό εκλέχθηκε μέλος της Académie Goncourt.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο το λογοτεχνικό του ύφος άλλαξε τελείως: Έγινε λιτό, με έμφαση στην αφήγηση, και πιο αισιόδοξο. Μεταξύ των καλύτερων έργων του την περίοδο αυτή είναι τα Le Hussard sur le toit (Ο ουσσάρος στη στέγη, 1952), Le Bonheur fou (Τρελή ευτυχία, 1957), L'Homme qui plantait des arbres (Ο άντρας που φύτευε δέντρα, 1953).

 

περισσότερα για το βιβλίο και την έκδοση: http://agrapublications.blogspot.com/2019/11/giono-dentra.html

Αφιέρωμα στο Δέντρο της Ζωής