Αναρτήσεις
Ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ
---
analyst.gr
Μέθοδος Ξεπουλήματος ΔΕΚΟ (Μερος Β)
[απόσπασμα]
Το 1996 η ΕΕ αποφασίζει την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας η οποία εισάγεται στην Ελληνική νομοθεσία το 1999, πρώτα για τους βιομηχανικούς πελάτες. Οι πρώτες ιδιωτικές μονάδες παραγωγής σε βιομηχανικές μονάδες εμφανίζονται στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Ο όμιλος Μυτιληναίου αγοράζει την Αλουμίνιον της Ελλάδος (πρώην ΠΕΣΙΝΕ) το 2005 με άδεια ιδίας παραγωγής ηλεκτρισμού και από το 2008 εισέρχεται στην αγορά με μονάδες ΑΠΕ και θερμικές ώστε να καταστεί μέσα σε μια δεκαετία ο κύριος ανταγωνιστής της ΔΕΗ ενώ παράλληλα αναλαμβάνει και κατασκευαστικά έργα για αυτή.
Σημειώνεται ότι η σύμβαση της ηλεκτροδότησης της ΠΕΣΙΝΕ με φτηνό ρεύμα είναι αντικείμενο συζήτησης εδώ και πολλά χρόνια κάτι που συνέχισε και μετά την έναρξη της ιδίας ηλεκτροπαραγωγής (για παράδειγμα αναφορές για ζημιά 160 εκατ. € μεταξύ 2016-2020 μόνο (πηγή)). Όποιος ενδιαφέρεται περαιτέρω μπορεί να το ψάξει περαιτέρω. Το 2009 εισάγεται και νόμος για επιδοτήσεις στην παραγωγή ενέργειας (Ν3379/2009).
πηγή και ολόκληρο στο https://analyst.gr/2021/10/06/methodos-...cebook
-----
Εθνική αυτοκτονία ή εθνική δολοφονία οι κυβερνητικοί χειρισμοί για την ενέργεια;
πηγή: https://www.documentonews.gr/...myfo
του Γ. Αποστολόπουλου
Πριν από λίγα χρόνια όσοι μιλούσαν για υδρογονάνθρακες στις ελληνικές θάλασσες αντιμετωπίζονταν περίπου σαν «ψεκασμένοι». Η πραγματικότητα ωστόσο συχνά ξεπερνά τη φαντασία. Ετσι ο ορυκτός πλούτος αποδείχτηκε υπαρκτός.
Το πρώτο λάθος είναι διαχρονικό και ανεξήγητο. Αντί οι ελληνικές κυβερνήσεις να προχωρήσουν με ταχύρρυθμες διαδικασίες στην ανακήρυξη ΑΟΖ πρωτίστως με την Κυπριακή Δημοκρατία ώστε να προλάβουν τις βλέψεις της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο, έπραξαν ακριβώς το αντίθετο. Της έδωσαν όλο τον χρόνο για να το κάνει αυτή πρώτη.
Στο πλαίσιο μιας προσπάθειας ανατροπής των τετελεσμένων ξεκίνησε η αυτονόητη συνεργασία Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας που οδήγησε στον σχεδιασμό του αγωγού φυσικού αερίου EastMed.
Είχαμε όμως παραβλέψει έναν σημαντικό παράγοντα: την πολιτική «παράδοση» Μητσοτάκη. Αυτή που σε σημαντικές στιγμές της Ιστορίας οδήγησε την ελληνική ζωντάνια σε καχεξία και μαρασμό. Δεν πρόκειται να αναλωθώ αναφέροντας τι συνέβη τη δεκαετία του 1960 που οδήγησε στη δικτατορία ή σε εκείνη την περιπετειώδη πρωθυπουργική θητεία της δεκαετίας του 1990 που τελείωσε γρήγορα, αλλά οδήγησε στην ιδιωτικοποίηση και παρακμή σημαντικών παραγωγικών δραστηριοτήτων.
Οι «λούμπεν» νεοφιλελεύθερες εμμονές είναι γνωστές. Θεωρούν δεδομένο ότι το κράτος και το δημόσιο είναι ανίκανα. Προβάλλουν ψευδέστατα ως εκσυγχρονισμό, διεθνή τάση και αδήριτη ανάγκη τις ιδιωτικοποιήσεις. Εξαφανίζουν τις δημόσιες επενδύσεις. Εγκαθιδρύουν εργασιακό μεσαίωνα προς χάριν μιας παρωχημένης ανάπτυξης. Εντεχνα υποβαθμίζουν δημόσιες παραγωγικές δραστηριότητες ώστε να ιδιωτικοποιηθούν ευκολότερα.
Το προφανές όμως δεν γίνεται πάντα αντιληπτό από την ελληνική κοινωνία.
Πώς καταφέρνουν κρατικές εταιρείες του εξωτερικού να διαχειρίζονται με επιτυχία επιχειρηματικές δραστηριότητες ενώ στην Ελλάδα αποτυγχάνουν παταγωδώς; Δεκάδες τα ευρωπαϊκά παραδείγματα, για να μη μιλήσουμε για την Κίνα.
Εδώ ωστόσο πωλούνται όλα φτηνά και όπως έλεγε το τραγούδι «Καφενείον η Ελλάς», περάστε κόσμε…
Κάπως έτσι, η τελευταία πράξη του δράματος που βιώνουμε αποδεικνύει ότι στην πραγματικότητα μετατρεπόμαστε σε χώρα-παρία.
Με πρόσχημα δήθεν την οικολογία ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταργεί πρώτος και σχεδόν ολοσχερώς τους λιγνίτες. Αποσιωπά ότι η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις ευρωπαϊκές χώρες με χαμηλή παραγωγή CO2 ενώ σε παγκόσμια κλίμακα οι 15 πρώτες χώρες, μεταξύ αυτών και η Τουρκία, παράγουν άνω του 70% του αερίου και οι υπόλοιπες 180 περίπου το 28%.
Ταυτόχρονα αδιαφορεί για την ομαλή και δίκαιη απολιγνιτοποίηση αλλά και για κάθε δυνατότητα ενεργειακής παραγωγής από τα θαλάσσια ρεύματα, τον κυματισμό, τη γεωθερμία, τη βιομάζα, την πρωτοποριακή ωσμωτική ή γαλάζια ενέργεια. Ολα θυσιάζονται στον βωμό του μονοπωλίου των ανεμογεννητριών.
Η παύση της εξόρυξης υδρογονανθράκων, γιατί «η Ελλάδα πιστεύει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και δεν πρόκειται να αρχίσει να σκάβει τον βυθό της Μεσογείου για να βρει αέριο και πετρέλαιο…» μοιάζει ανέκδοτο σε σχέση με όσα ακολουθεί το Μαξίμου.
Αναφέρομαι στη νομοθέτηση της τοξικότερης και παρωχημένης καύσης απορριμμάτων για παραγωγή ενέργειας, στις κοστοβόρες εισαγωγές ηλεκτρικού ρεύματος από γειτονικές χώρες που το παράγουν από λιγνίτη (!) ή πυρηνική ενέργεια και στην Τουρκία, η οποία ετοιμάζει ανεμπόδιστη πυρηνικό σταθμό στο Ακούγιου όπου ενδέχεται να προκληθεί περιβαλλοντικός όλεθρος.
Κατόπιν αυτών δεν κατανοώ γιατί ορισμένοι εκπλήσσονται για το ξεπούλημα της ΔΕΗ και τις αυξήσεις στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος. Θα ακολουθήσουν το νερό καθώς και κάθε αγαθό ή στρατηγική δυνατότητα της χώρας για παραγωγή, ανάπτυξη και δημόσιες επενδύσεις.
Τελικά οι διαφορές μεταξύ της εθνικής αυτοκτονίας και της εθνικής δολοφονίας με κυβερνητική ευθύνη είναι πραγματικά δυσδιάκριτες…
Ο Γιώργος Π. Αποστολόπουλος είναι τομεάρχης περιβάλλοντος – μέλος ΚΕ Κινήματος Αλλαγής και δημοτικός σύμβουλος Δήμου Αθηναίων
-----
Οσμή πλιάτσικου σε κρίσιμες υποδομές της χώρας
Με την κυβέρνηση να αποφεύγει στα ανώτατα κλιμάκιά της κάθε ανοιχτή τοποθέτηση, τη μετοχή της ΔΕΗ να μπαίνει σε ακόμη βαθύτερο κατήφορο και την αντιπολίτευση να μιλά ήδη για αναζήτηση ευθυνών -όχι μόνο πολιτικών- εξελίσσεται η πλήρης ιδιωτικοποίηση της μεγαλύτερης επιχείρησης στην Ελλάδα μέσα σε ένα τοπίο που αναδίδει οσμή πλιάτσικου σε περιουσιακά στοιχεία κρίσιμα για το μέλλον της χώρας.
Αφού πέρασαν αρκετές ώρες στις οποίες η μοναδική πληροφόρηση για το εγχείρημα ερχόταν από τη διοίκηση της ΔΕΗ και του Υπερταμείου, χρειάστηκε να βγει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας και να μιλήσει για «ενεργητική αντίσταση σε ληστρικές πολιτικές» και «αναζήτηση όλων των ευθυνών» για να σπάσει τη σιωπή της χθες το απόγευμα η κυβέρνηση μέσω του εκπροσώπου της, υφυπουργού Γιάννη Οικονόμου:
«Το κρίσιμο ερώτημα, αναφορικά με το σχέδιο της ΔΕΗ, είναι το αν θέλουμε τη ΔΕΗ του κ. Φωτόπουλου και της εποχής του ή μια σύγχρονη επιχείρηση, που θα αντλεί κεφάλαια για να εξασφαλίζει ότι οι καταναλωτές, ιδιώτες και επιχειρήσεις, θα πληρώνουν φτηνότερο ρεύμα», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επικαλούμενος το όνομα του εκπροσώπου των εργαζομένων στο Δ.Σ. της ΔΕΗ.
Ο κ. Οικονόμου απέφυγε να τοποθετηθεί στο θέμα των ευθυνών της κυβέρνησης και επιτέθηκε στον Αλέξη Τσίπρα που είχε λίγη ώρα αργότερα συναντηθεί με το προεδρείο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Τον χαρακτήρισε «δέσμιο ιδεοληψιών του περασμένου αιώνα» που «αδυνατεί να κατανοήσει ότι η άντληση κεφαλαίων θα επιτρέψει στη ΔΕΗ να επενδύσει στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τόσο εντός της χώρας όσο και στα Βαλκάνια». Δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην κατάρρευση της ΔΕΗ «όταν κυβερνούσε ο Τσίπρας» επιμένοντας ότι το σχέδιο «δεν αποτελεί ούτε εκχώρηση ούτε ξεπούλημα ούτε καν πώληση της εταιρείας» διότι «αν κάποιος ήθελε να “ξεπουλήσει”, δεν θα επέλεγε να βγει στην αγορά με τη σημερινή χρηματιστηριακή τιμή μετοχής, που είναι υψηλή».
Την ίδια στιγμή που έλεγε τα παραπάνω ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, οι αρμόδιοι υπουργοί και ο πρωθυπουργός παρέμεναν σιωπηλοί και η μετοχή της ΔΕΗ στο Χρηματιστήριο σημείωνε σωρευτική πτώση 20% σε βάθος εβδομάδας.
Ταυτόχρονα, ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ Γ. Αδαμίδης προανήγγειλε κινητοποιήσεις στη συνάντηση με τον Αλ. Τσίπρα ενώ προέβλεπε και ξέφρενες αυξήσεις στα τιμολόγια. Τύμπανα πολέμου ήχησαν και από την πλευρά της προσκείμενης στη Νέα Δημοκρατία συνδικαλιστικής παράταξη ΔΑΚΕ της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ: «Εχει νόημα να αγωνιστούμε για να σώσουμε για ακόμα μια φορά τον χαρακτήρα της Επιχείρησης του ελληνικού λαού, που χτίστηκε με αίμα και ιδρώτα από τις προηγούμενες γενιές» ανέφερε προσθέτοντας: «Εχουμε χρέος να την παραδώσουμε στις επόμενες γενιές ατόφια και δυνατή, να προστατεύσουμε τον δημόσιο χαρακτήρα της. Διότι μόνο ως δημόσια θα μπορούσε να αναπτυχθεί. Να συνεχίσει να είναι βιομηχανία. Να συνεχίσει να απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους. Να συνεχίσει να επιτελεί το κοινωνικό της έργο, παράλληλα με την επιχειρηματική της δραστηριότητα».
Είχε προηγηθεί τοποθέτηση από τον Νίκο Φωτόπουλο, εκπρόσωπο των εργαζομένων στο Δ.Σ. της ΔΕΗ: «Δεν εκπλαγήκαμε και δεν αιφνιδιαστήκαμε γιατί ξέρουμε πολύ καλά τους σκοπούς, τις επιδιώξεις, τους στόχους και ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετεί το κόμμα της Ν.Δ. και ο κ. Μητσοτάκης προσωπικά» ανέφερε θυμίζοντας δηλώσεις του πρώην υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κ. Χατζηδάκη από τον Σεπτέμβριο του 2019 όταν έλεγε ότι επιδίωξη ήταν να καταστεί η ΔΕΗ «ελκυστική σε υποψήφιους επενδυτές».
Ο κ. Φωτόπουλος προανήγγειλε αποκαλύψεις για όσα ακούστηκαν στο Δ.Σ. της ΔΕΗ προχθές και κάλεσε «στον μεγάλο και ωραίο αγώνα» όχι μόνο τους συναδέλφους αλλά και τους καταναλωτές: «Να καταφέρουμε η υπόθεση “σωτηρία της ΔΕΗ” να γίνει υπόθεση της ελληνικής κοινωνίας», επισήμανε καταλήγοντας: «Ο χρόνος που έχουμε δεν είναι άπειρος, γι’ αυτό αξιοποιώντας όλα τα μέσα και τις δυνατότητες που έχουμε και δημιουργώντας σκληρά γεγονότα (όπως σκληρές είναι οι αποφάσεις τους, τις οποίες για μια φορά ακόμα θα τις πληρώσει ο καταναλωτής) δεν πρέπει να χάσουμε ούτε μία μέρα».
Για «πολιτικό τσαμπουκά» νεοφιλελεύθερης αντίληψης, «που θεωρεί πρόοδο ό,τι είναι αντίθετο με το λαϊκό αίσθημα», μιλά ο μηχανικός Μανώλης Παναγιωτάκης, επί 45 χρόνια στέλεχος της ΔΕΗ και πρόεδρος-διευθύνων σύμβουλος της επιχείρησης μεταξύ Απριλίου 2015 και Αυγούστου 2019.
Σχολιάζοντας τις εξελίξεις των τελευταίων ωρών και το πώς η κυβέρνηση μεθόδευσε τη μείωση του ποσοστού του Δημοσίου, ο κ. Παναγιωτάκης μιλά για «καθαρά πολιτική και όχι επιχειρηματική επιλογή»: «Στη συγκεκριμένη περίπτωση παρουσιάστηκε απλά κάποιο επιχειρηματικό σχέδιο με ταυτόχρονη εισήγηση για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους, που συμπτωματικά(;) σε συνδυασμό με την υφιστάμενη κεφαλαιοποίηση συνεπάγεται τον περιορισμό της συμμετοχής του Δημοσίου στο 34% περίπου. Από την άποψη της διαδικασίας θα έλεγα ότι πρόκειται για παρωδία εταιρικής διακυβέρνησης» τονίζει ο τέως πρόεδρος της ΔΕΗ.
Πρόκειται λοιπόν για πολιτική απόφαση μείωσης της συμμετοχής του Ελληνικού Δημοσίου που «λαμβάνεται μεσούσης της πανδημίας και της συνεπαγόμενης οικονομικής κρίσης», στην οποία «προστέθηκε η αλματώδης αύξηση των τιμών ηλεκτρικής ενέργειας δημιουργώντας ένα μίγμα εκρηκτικό».
Ο ρόλος του κράτους, συνεχίζει ο Μ. Παναγιωτάκης, «καθίσταται όλο και κρισιμότερος σε τέτοιες συνθήκες». «Η απώλεια από το Δημόσιο της πλειοψηφίας της ΔΕΗ κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Η πολιτεία στερείται έστω μερικώς από ένα σημαντικό, αναντικατάστατο μέσο παρέμβασης. Η ΔΕΗ μετατρέπεται σε καθαρή κερδοσκοπική επιχείρηση απεμπολώντας τον κοινωνικό της ρόλο. Προβλέπω ότι σταδιακά θα αλλάξει και η σύνθεση των μετόχων της. Αντί κεφάλαια (funds) με μακροπρόθεσμο oρίζοντα, θα επενδύουν εκείνα που αναζητούν το εύκολο και γρήγορο κέρδος, επηρεάζοντας και τις αποφάσεις».
«Το τοπίο στην ενέργεια διαμορφώνεται παρόμοιο με εκείνο στις τράπεζες, όπου δεν διακρίνεται καμία για τον κοινωνικό και αναπτυξιακό ρόλο της. Ωστόσο η ηλεκτρική ενέργεια είναι τεράστιας σημασίας κοινωνικό αγαθό για να αφεθεί εξ ολοκλήρου στην κερδοσκοπία» επισημαίνει κλείνοντας το σχόλιό του με τη μεθόδευση που ακολουθήθηκε για ένα τόσο ζωτικής σημασίας θέμα εθνικών διαστάσεων: «Χωρίς κανένα διάλογο, καμία διαβούλευση, ανάλογα με την αντίστοιχη ανακοίνωση του πρωθυπουργού τον Σεπτέμβριο του 2019 στον ΟΗΕ για τον τερματισμό της λιγνιτικής παραγωγής και ενώ είχαν προηγηθεί οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης χωρίς να αναφέρει τίποτε. Πρόκειται, ας μου επιτραπεί η έκφραση, για πολιτικό τσαμπουκά ο οποίος αρέσει σε κάποιους παράγοντες νεοφιλελεύθερης αντίληψης, που θεωρούν πρόοδο ό,τι είναι αντίθετο με το λαϊκό αίσθημα. Ωστόσο αυτό θέτει ευθέως ζήτημα δημοκρατίας».
-----
Μετά τον ΔΕΔΔΗΕ οι Αυστραλοί θέλουν την ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου