Αναρτήσεις
ΟΧΙ το νερό στους ιδιώτες. Παγκόσμια Ημέρα Νερού - 22 Μαρτίου
[ΕΠΠΠΟ: από τα πιο κάτω στο πρώτο στηρίξαμε και δηλώσαμε συμμετοχή. Το δεύτερο είναι απλά ένα ανατριχιαστικό ενημερωτικό άρθρο για την απόλυτη εμπορευματοποίηση του νερού]
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
22 ΜΑΡΤΙΟΥ - ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΝΕΡΟΥ
Aκόμα και το νερό στους ιδιώτες;
Η βιώσιμη ανάπτυξη πρέπει να βασίζεται στην προστασία των υδάτινων πόρων και τη διασφάλισή τους για τις επόμενες γενιές. Η ανεξέλεγκτη καπιταλιστική ανάπτυξη θεωρεί εμπορεύσιμα όλα τα φυσικά και κοινωνικά αγαθά, με αποτέλεσμα, το περιβάλλον και το νερό να αποτελούν αντικείμενα υπερεκμετάλλευσης και υποβάθμισης, κυρίως για τις αδύναμες πολιτικά και οικονομικά κοινωνίες, κοινωνικές ομάδες και περιοχές.Το νερό από μέσο επιβίωσης, φορέας πολιτισμού και όχημα ευημερίας, μεταβάλλεται σε μέσο πλουτισμού και εργαλείο μεγέθυνσης των ανισοτήτων και της αδικίας εις βάρος των αδύναμων αυτού του κόσμου.
Το νερό είναι δημόσιο αγαθό. Η πρόσβαση στο νερό, στοιχείο απαραίτητο για τη ζωή και την υγεία. Το δικαίωμα στο νερό είναι απολύτως απαραίτητο για μια ζωή με αξιοπρέπεια.
- Η Συνθήκη «Ευρωπαϊκή Χάρτα για τις Υδάτινες Πηγές» του 2001, του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο άρθρο 5 δεσμεύει τα ευρωπαϊκά κράτη, ότι «όλοι έχουν το δικαίωμα [πρόσβασης] σε μία επαρκή ποσότητα νερού για την εξυπηρέτηση των βασικών τους αναγκών»
- Το Ψήφισμα 64/292 του 2010, της ΓΣ του ΟΗΕ, αναγνώρισε «το δικαίωμα στο ασφαλές και καθαρό πόσιμο νερό και στην υγιεινή ως ανθρώπινο δικαίωμα ουσιώδες για την πλήρη απόλαυση της ζωής και όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
- Η ομόφωνη απόφαση A/HRC/15/L.14 του 2010, του Συμβούλιου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιβεβαίωσε ότι «το ανθρώπινο δικαίωμα στο ασφαλές πόσιμο νερό και στην υγιεινή πηγάζει από το δικαίωμα σε ένα επαρκές βιοτικό επίπεδο και σχετίζεται άρρηκτα […] με το δικαίωμα στη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια»
Η αδιάλειπτη πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης είναι ζωτικό και θεμελιώδες ανθρώπινο και κοινωνικό δικαίωμα. Η ιδιωτικοποίησή τους παραβιάζει το Σύνταγμα και είναι καταφανώς ενάντια στα συμφέροντα της κοινωνίας.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ με τις 190 -191/2022 αποφάσεις της έκρινε αντισυνταγματική τη μεταβίβαση της πλειοψηφίας των μετοχών των εταιρειών ύδρευσης (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ) στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας.
Η ΕΥΔΑΠ από την ίδρυση της (ν. 1068/1980 συγχώνευση της ΕΕΥ και ΟΑΠ), με την εμπειρία που απέκτησε και την τεχνογνωσία που κατέχει το προσωπικό της, έχει φροντίσει και φροντίζει για την αδιάλειπτη υδροδότηση και αποχέτευση της Πρωτεύουσας και του Λεκανοπεδίου Αττικής. Διαχειρίζεται προς όφελος των κατοίκων της Αττικής, τον πλήρη κύκλο του νερού που συνίσταται στα εξής:
Την ορθολογική διαχείριση των αποθεμάτων νερού στους ταμιευτήρες (Εύηνος, Μόρνος, Υλίκη, Μαραθώνας και Γεωτρήσεις), την ασφαλή μεταφορά του μέσω των υδραγωγείων, είτε με βαρύτητα είτε μέσω άντλησης, την επεξεργασία του στις Μονάδες Επεξεργασίας Νερού (ΜΕΝ) ώστε να είναι άριστης ποιότητας, την αδιάλειπτη παροχή του σε κάθε βρύση, κάθε κατοίκου του λεκανοπεδίου και την παροχέτευσή του προς το δίκτυο αποχέτευσης, μετά τη χρήση του και από εκεί τη διοχέτευσή του στα Κέντρα Επεξεργασίας Λυμάτων (ΚΕΛ), όπου καθαρίζεται και επιστρέφεται καθαρό στο περιβάλλον.
Το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα της Αθήνας και του λεκανοπέδιου της Αττικής έμεινε όρθιο για πολλές δεκαετίες και δεν σταμάτησε ούτε στις περιόδους λειψυδρίας, αστοχιών των υδραγωγείων (σήραγγα Γκιώνας 1986, υδραγωγείο Μόρνου το 1988 στην Ζάλτσα και το 2011 στους Ταξιάρχες Βοιωτίας), πανδημία Covid 19 (κορονοϊού) κ.α.
Η ομαλή και αδιάλειπτη υδροδότηση της Πρωτεύουσας και του Λεκανοπεδίου Αττικής, απειλείται με την απόφαση του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών να παραχωρήσει σε ιδιώτες με ΣΔΙΤ τη Διαχείριση, Λειτουργία και συντήρηση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (Ε.Υ.Σ.) Αθήνας.
Το γεγονός αυτό αποτελεί περαιτέρω τεμαχισμό της ενιαίας διαχείρισης του κύκλου του νερού της Αττικής και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απαξίωση των υδραγωγείων μεταφοράς νερού, στην υποβάθμιση της ποιότητας του πόσιμου νερού, στην αύξηση της τιμής του νερού (διεθνής εμπειρία), αυξάνει την επισφάλεια στην ομαλή υδροδότηση και στα υδραγωγεία μεταφοράς νερού και προκαλεί αβεβαιότητα στο εργασιακό μέλλον των υπαλλήλων που επί σειρά ετών εργάζονται και προσφέρουν για την αδιάλειπτη λειτουργία του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος της Αθήνας.
- Όλα τα έργα υποδομής για την ύδρευση και αποχέτευση της Πρωτεύουσας και του Λεκανοπεδίου Αττικής, χρηματοδοτήθηκαν επί δεκαετίες από τον Ελληνικό λαό.
- Απαιτούμε, η κυβέρνηση να λάβει σοβαρά υπόψη της, τις αποφάσεις του ΣτΕ για την απαγόρευση της αποξένωσης του κράτους από τον πλήρη έλεγχο της διαχείρισης του νερού.
- Επιστροφή ΤΩΡΑ των μετοχών της ΕΥΔΑΠ από το Υπερταμείο στο Κράτος.
- Ζητάμε άμεσα να σταματήσει η διαδικασία Εκποίησης του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (Ε.Υ.Σ) σε ιδιωτικά συμφέροντα.
- Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και συνδέεται με την ύπαρξη και την ευημερία του ανθρώπου.
- Οι υπηρεσίες ύδρευσης-αποχέτευσης αποτελούν ζωτικό ανθρώπινο δικαίωμα.
Καλούμε πολίτες, φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, περιβαλλοντικές, καταναλωτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις, φορείς, πρωτοβουλίες και κινήσεις πολιτών, την εκκλησία, να συμβάλλουν στην διασφάλιση της δημόσιας διαχείρισης του νερού ως κοινού και κοινωνικού αγαθού, να αποτρέψουμε την παράδοση του ΕΥΣ στους ιδιώτες.
ΔΗΛΩΣΤΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ:
protovoulia-dimosio-nero | protovoulia.dimosio.nero@gmail.com
------------------------------------------------------------------------------------------------
Αυτή η ανάρτηση είναι επίσης διαθέσιμη σε: Αγγλικα, Γαλλικα, Ιταλικα, Γερμανικα, Πορτογαλικα
πηγή: https://www.pressenza.com/...Mf3I
Η είσοδος στο χρηματιστήριο είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς πολλών βημάτων.
Στην αρχή έγινε… η «πετρελαιοποίηση» του νερού
Το είχαν ανακοινώσει, διακηρύξει από τη δεκαετία του 1970. Η «πετρελαιοποίηση» (1) έχει καθοδηγήσει τον τρόπο με τον οποίο φανταζόμαστε και βλέπουμε το νερό στις βιομηχανικές και «ανεπτυγμένες» κοινωνίες. Έτσι, το 2020 ο μαύρος χρυσός (πετρέλαιο) απέκτησε ένα «επίσημο» ταίρι, τον γαλάζιο χρυσό (νερό).
Η εμπορευματοποίηση του νερού ήταν στο επίκεντρο της «πετρελαιοποίησης». Το πετρέλαιο είναι ένα εμπόρευμα. Το νερό έγινε εμπόρευμα. Το πετρέλαιο είναι ένας μη ανανεώσιμος πόρος / εμπόρευμα, το νερό είναι ανανεώσιμο, αλλά το κάναμε, ειδικά όσον αφορά την καλή ποιότητα για ανθρώπινη χρήση, έναν σπάνιο πόρο. (2) Η οικονομική αξία του πετρελαίου καθορίζεται στο χρηματιστήριο. Η ενεργειακή πολιτική των κοινωνιών μας δεν αποφασίζεται κυρίως από τις δημόσιες αρχές αλλά από την τιμή του αργού πετρελαίου που καθορίζεται από τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Με την εισαγωγή στο χρηματιστήριο, η τιμή του νερού, που η αξία του για τη ζωή υπερβαίνει την οικονομική του χρησιμότητα, σύντομα θα έχει μια παγκόσμια τιμή και μια παγκόσμια πολιτική για τα ύδατα (καθώς και σε ηπειρωτικό και «εθνικό» επίπεδο). Θα υπαγορεύεται από φορείς που δραστηριοποιούνται στις διάφορες χρηματοπιστωτικές, κερδοσκοπικές αγορές. Η εμπορευματοποίηση του μεταλλικού νερού ήταν ακόμη πιο γρήγορη και μαζική. Μέσα σε μερικές δεκαετίες, το μεταλλικό νερό έχει γίνει ένα από τα πιο δημοφιλή εμπορικά καταναλωτικά αγαθά στην τηλεοπτική διαφήμιση. Οι δημόσιες αρχές ξεφορτώθηκαν την διακυβέρνησή του με την πώληση της διαχείρισης της χρήσης και της συντήρησής του σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες όπως η Nestlé, η Danone, η Coca-Cola, η Pepsi-Cola…
Έπειτα ήρθε… η ιδιωτικοποίηση του νερού και η νομισματοποίηση και η χρηματιστηριοποίησή του (συμπεριλαμβανομένου της τραπεζοποίησης)
Οι δημόσιες εξουσίες δεν έχουν πλέον λόγο. Βρίσκονται σε δεύτερη θέση σε πολλές χώρες του κόσμου καθώς έχουν μεταφερθεί οι εξουσίες λήψης αποφάσεων, μετά την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των υπηρεσιών ύδρευσης σε ιδιωτικές εταιρείες, για τις οποίες το νερό είναι καθαρά ένα ωφελιμιστικό προϊόν. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι εταιρείες διαχείρισης ονομάζονται «επιχειρήσεις ωφέλειας». Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με την έγκριση της ευρωπαϊκής οδηγίας-πλαισίου για τα ύδατα το 2000, οι πραγματικές εξουσίες λήψης αποφάσεων στον τομέα των υδάτων έχουν ανατεθεί στους ενδιαφερόμενους (stakeholders) (3), όπου οι επιλογές των εταιριών, που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο, αξιολογούνται και κρίνονται από τις αγορές.
Μπορούμε να πούμε ότι η χρηματιστηριοποίηση του νερού ξεκίνησε επίσημα με τη δημιουργία το 2000 του πρώτου εξειδικευμένου επενδυτικού ταμείου για το νερό, το Water Fund από την Pictet, τη δεύτερη παλαιότερη ελβετική ιδιωτική τράπεζα. Είναι ένα ταμείο που επενδύει σε εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ύδρευσης, ιδίως στον τομέα της ποιότητας των υδάτων. Έκτοτε, τα «γαλάζια» επενδυτικά κεφάλαια πολλαπλασιάστηκαν και μαζί τους ο σχηματισμός εξειδικευμένων χρηματιστηριακών δεικτών για εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα των υδάτων. Επιπλέον, έχει γίνει ένα σημαντικό βήμα με την τραπεζοποίηση του νερού, στο γενικό πλαίσιο της νέας τάσης υπέρ της τραπεζοποίησης της φύσης (Banking Nature) που υποστηρίχτηκε στη Διάσκεψη Κορυφής της Δεύτερης World Earth το 2002 στο Γιοχάνεσμπουργκ και στη συνέχεια εγκρίθηκε από την Τρίτη Σύνοδο Κορυφής στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 2012.
Με την τραπεζοποίηση του νερού εννοούμε την αναστολή παράδοσης νερού για ορισμένες περιόδους με την αποποίηση του δικαιώματος χρήσης στο μέλλον ή την εξοικονόμηση για χρήση άλλων με αντάλλαγμα την πληρωμή ή την παράδοση σε είδος. Οι «τράπεζες νερού» ήταν αρκετά διαδεδομένες στις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα στην Καλιφόρνια, και στην Ισπανία, αλλά δεν έχουν δώσει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Το ζήτημα διαπραγματεύεται ένα «ακτιβιστικό» ντοκιμαντέρ που έγινε θερμά δεκτό από κοινό και κριτικούς. Δείτε https://en.wikipedia.org/wiki/Banking_Nature
Το νερό στο χρηματιστήριο: από μια πηγή ζωής και κληρονομιάς της ανθρωπότητας σε μια κερδοσκοπική πηγή κερδών και ιδιωτική χρηματοοικονομική περιουσία.
Η πλήρης χρηματιστηριοποίηση του νερού ολοκληρώθηκε στις 7 Δεκεμβρίου με την εισαγωγή στο Χρηματιστήριο του Σικάγο (το κορυφαίο χρηματιστήριο στον κόσμο σε αυτόν τον τομέα) του πρώτου Συμβολαίου Μελλοντικής Εκπλήρωσης για νερό. Τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης είναι προθεσμιακές συμβάσεις βάσει των οποίων οι αντισυμβαλλόμενοι (αγοραστής και πωλητής) δεσμεύονται να ανταλλάξουν ένα συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο σε μια τιμή (που ονομάζεται «τιμή προθεσμιακού συμβολαίου») σε καθορισμένη προθεσμία. Είναι μέρος της λεγόμενης ομάδας παραγώγων που έχουν ανοίξει μια νέα φάση στην χρηματοοικονομική κερδοσκοπία σε παγκόσμια κλίμακα. Ο κερδοσκοπικός χαρακτήρας εκφράζεται στο γεγονός ότι η υλική παράδοση του περιουσιακού στοιχείου δεν συμβαίνει στα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης. Έτσι, για παράδειγμα, στην περίπτωση των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης του πετρελαίου είναι πιθανό η τιμή της ποσότητας αργού πετρελαίου που αγοράστηκε / πωλήθηκε να αλλάζει άπειρες φορές χωρίς να αλλάξει χέρια το πετρέλαιο. Μόλις τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης νερού φτάσουν σε ένα κανονικό επίπεδο λειτουργίας, ένα εκατομμύριο κυβικά μέτρα νερού της Νιγηρίας, που ανήκουν σε μια ελβετική τράπεζα, που διαχειρίζεται ένας ολλανδικός εμπορικός αντιπρόσωπος και προορίζονται για μια γεωργική εταιρεία παραγωγής της Καλιφόρνια, όχι μόνο θα έχουν αλλάξει ιδιοκτήτες και αγοραστές πολλές φορές και, πάνω απ’ όλα, τιμή, αλλά δεν θα έχουν φύγει ποτέ από τη Νιγηρία μέχρι την λήξη του συμβολαίου.
Θεωρητικά, τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης εφευρέθηκαν για την καταπολέμηση της αστάθειας των τιμών των χρηματοοικονομικών προϊόντων. Στην πραγματικότητα, έχουν συμβάλει μόνο στην αύξηση της μεταβλητότητάς τους σε μια στρεβλή διαδικασία που το σύστημα δεν είναι πλέον σε θέση να σταματήσει από φόβο να μην προκαλέσει αναταραχή. Πριν από λίγα χρόνια, οι ίδιοι οι Financial Times αποκάλεσαν τα παράγωγα, ειδικά τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης, παράσιτα της οικονομίας.
Πώς είναι δυνατόν, παρά τον τόσο αρνητικό προϋπολογισμό, οι οικονομικοί ηγέτες να ρίχνουν το νερό στα παράσιτα και οι πολιτικές δυνάμεις δεν μην έχουν κάνει τίποτα για να το αποτρέψουν;
Η πραγματικότητα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να υποχωρήσει επειδή δεν το θέλει, καθώς όλοι είναι πεπεισμένοι ότι η χρηματιστηριοποίηση της ζωής σε όλες τις μορφές είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο (!?) για τον εξορθολογισμό και την τυποποίηση της «διακυβέρνησης» σε παγκόσμια κλίμακα των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και την προώθηση αποτελεσματικών (!?) σχέσεων μεταξύ ανθρώπων και άλλων ζωντανών ειδών στον πλανήτη. Δεν πιστεύουν πλέον στα καθολικά δικαιώματα στη ζωή, την υγεία, το νερό, την ακεραιότητα, τη συλλογική ευθύνη, τους δημοκρατικούς θεσμούς, το κράτος, τις δημόσιες αρχές, τα εκλεγμένα κοινοβούλια, τις αρχές της δωρεάς, το πνεύμα της κοινότητα. Πιστεύουν πάνω απ’ όλα σε χρηματοοικονομικές αξίες, στην κεφαλαιοποίηση στο χρηματιστήριο, τις εταιρείες αξιολόγησης, τους stakeholders, τις αγορές, τους ειδικούς τεχνολόγους, τους μάνατζερ, τα τεχνολογικά χρηματοοικονομικά που επιτρέπουν χρηματοοικονομικές συναλλαγές στο ένα εκατοστό του δευτερολέπτου, στο μαύρο φως του ήλιου της κερδοσκοπίας και τους φορολογικούς παραδείσους.
Η είσοδος του νερού στην αγορά είναι μια ακόμη καταστροφή των τελευταίων δεκαετιών που προκλήθηκε στην ιστορία της ζωής στη γη από τα αρπακτικά της ζωής που έχουν γίνει οι ισχυρές δυνάμεις της τεχνολογίας και των χρηματοοικονομικών. Η κατάκτηση της τεχνολογίας και η κυριαρχία των χρηματοοικονομικών είναι η μέγγενη που έχει υποτάξει τη ζωή της Γης στα χέρια των ηγεμόνων (με μια ευρεία έννοια: λιγότερο από το 15% του σημερινού παγκόσμιου πληθυσμού).
Πρέπει να σώσουμε το νερό από τα χρηματοοικονομικά. Η είσοδος στο χρηματιστήριο του νερού ως πρώτη ύλη δεν είναι μόνο απόδειξη της αποτυχίας του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος της ωφελιμιστικής κοινωνίας, αλλά είναι ήττα της ανθρωπότητας. Είναι το τέλος του κύριου κοινού αγαθού της ζωής, μαζί με τον αέρα. Έχουμε αποδεχτεί ότι η κερδοσκοπία μπορεί να ρουφήξει το πνεύμα της πηγής της ζωής. Όταν η τελευταία σταγόνα θα έχει την υψηλότερη οικονομική αξία που έχει επιτευχθεί ποτέ, τι θα πιούμε, τι θα καλλιεργήσουμε;
Ιστορικά, οι μέγγενες της κυριαρχίας ανέκαθεν καταστρέφονταν, αργά ή γρήγορα. Δεν ξέρουμε πώς και πότε θα καταστραφεί η σημερινή. Είναι βέβαιο, ωστόσο, ότι αν οι κάτοικοι της Γης εξεγερθούν και αγωνιστούν για την απελευθέρωση της ζωής, το χρονικό περιθώριο θα μπορούσε να μειωθεί και η ρήξη να είναι ταχύτερη με μια πραγματική ανατροπή του κόσμου προς όφελος ακόμη και του 85% του πληθυσμού που σήμερα είναι αποκλεισμένο.
Σημειώσεις
(*) Το «απόλυτο εμπόρευμα»: τίτλος άρθρου του James E. McWithney, Water the Ultimate Commodity, Investopedia, Special Feature, «Green Investing», 3 Νοεμβρίου 2010.
(1) Μίλησα για πρώτη φορά για την «πετρελαιοποίηση» του νερού στο βιβλίο Le manifeste de l’eau, Εκδόσεις Labor, Βρυξέλλες, 1998, σ. 69.
(2) Δεν μπήκε τυχαία στο χρηματιστήριο. Ο ίδιος ο Whitney, που αναφέρεται στον αστερίσκο, εξήγησε το 2010 γιατί οι χρηματοοικονομικοί φορείς ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για το νερό: «Όπως κάθε άλλη έλλειψη, η έλλειψη νερού – και σήμερα βρισκόμαστε σε κατάσταση γενικής έλλειψης καλού νερού για ανθρώπινη χρήση – δημιουργεί ευκαιρίες επένδυσης». Σιγά μη λέγανε για την έρευνα για την προστασία και την ασφάλεια των υδάτων για όλους! Στην οικονομία μας αυτό που δίνει αξία στα πράγματα είναι η έλλειψή τους και η ανασφάλεια.
(3) Ανέλυσα τον κεντρικό ρόλο που ανέθεσε η Ευρωπαϊκή Ένωση στους stakeholders στο Memorandum sur la Politique européenne de l’eau, IERPE, Βρυξέλλες, Νοέμβριος 2013, σ. 89-97.
Μετάφραση/επιμέλεια από τα ιταλικά: Pressenza Athens
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου