Agni Manta Karagianni · [Αθήνα, 26/7/2023] Τις τελευταίες μέρες γίνεται μεγάλη συζήτηση για τη σχέση των ΔΑΣΙΚΩΝ ΠΥΡΚΑΓΙΩΝ με την ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ ΣΤΑ ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΑ. Η σχέση υπάρχει και είναι άμεση, αλλά δεν είναι αυτή που υπολαμβάνουν πολλοί. Τα δάση δεν καίγονται προκειμένου να τοποθετηθούν σ’ αυτά ανεμογεννήτριες, αφού αιολικά πάρκα μπορούν ούτως ή άλλως να κατασκευάζονται μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις. Το επιτρέπει η δασική νομοθεσία, η οποία δυστυχώς τα τελευταία 15 χρόνια, με αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, έχει σε μεγάλο βαθμό εξουδετερώσει την συνταγματική προστασία των δασών. Μέσα στα δάση επιτρέπονται πλέον κάθε είδους χρήσεις, από τουριστικές εγκαταστάσεις και επιχειρηματικά πάρκα μέχρι δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαιοειδών, εκπαιδευτήρια, θεραπευτήρια κ.λπ., συμπεριλαμβανομένων και των ανεμογεννητριών. Το πρόβλημα σε σχέση με τις ανεμογεννήτριες ήταν αλλού. Σύμφωνα με το ΑΡΘΡΟ 117 ΠΑΡ. 3 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, από τη στιγμή που ένα δάσος καεί και κηρυχθεί υποχρεωτικά αναδασωτέο, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΣΚΟΠΟ ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗΣ. Xρήσεις δηλαδή οι οποίες, καλώς ή κακώς, επιτρέπονται μέσα στα δάση, απαγορεύονται στα αναδασωτέα μέχρι να ολοκληρωθεί η αναδάσωση, μέχρι δηλαδή τα καμένα να ξαναγίνουν πραγματικό δάσος. Στο μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί τα αναδασωτέα οφείλουν να παραμείνουν ήσυχα, απάτητα και εκτός κάθε μορφής εκμετάλλευσης. Το «εμπόδιο» αυτό ήρθε να άρει η γνωστή ΑΠΟΦΑΣΗ 2499/2012 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, η οποία, παρά την κατηγορηματικά αντίθετη διάταξη του Συντάγματος, έκρινε ότι στα αναδασωτέα επιτρέπεται να εγκαθίστανται όχι μόνο ανεμογεννήτριες αλλά και κάθε «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία». Με την απόφαση αυτή έγινε μια ριζική τομή στο άβατο των αναδασωτέων. Από κει και πέρα, όταν ένα δάσος καεί, όπως συμβαίνει όλο και συχνότερα εξαιτίας των πάγιων και αδιόρθωτων αδυναμιών του κρατικού μηχανισμού, ο κάθε επίδοξος επενδυτής ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗΣ. Η εκμετάλλευση των αναδασωτέων μπορεί να ξεκινήσει την επομένη κιόλας της φωτιάς και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση απ’ ό,τι αν επρόκειτο για δάση, αφού η διατύπωση «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία» αφήνει περιθώρια για πολλές ερμηνείες. Το μέλλον, λοιπόν, για τα δάση της χώρας διαγράφεται ζοφερότερο από ποτέ. Τα δάση μας δεν κινδυνεύουν πλέον μόνο από τις πυρκαγιές, τυχαίες ή μη, ούτε από την ανικανότητα του κράτους για την πρόληψη και καταστολή τους. Πλήττονται περισσότερο και δη ανεπανόρθωτα από τις δικές μας συνειδητές και καθόλου τυχαίες νομικές επιλογές. Μαρία Καραμανώφ Αντιπρόεδρος ΣτΕ ε.τ. Πρόεδρος Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος https://web.facebook.com/agni.karagianni/posts/pfbid02bBoqrHb47AS5i3UFX1ZUZRD7UC6xAoW5i2RJ4azBZQWX99PaB3zNiG5xH44NHyRFl
Ιστορικό Αρχικά (2020-2021), πριν περίπου 3 χρόνια με 8 α/γ Μετά την Προσφυγή μας και την κατάργηση των 2 α/γ με 6 α/γ (2021-2023) Σήμερα: Μετά τις Αντιρρήσεις μας, η εικόνα που έχει πλέον ο τόπος εδώ και λίγες μέρες (Δεκ. 2023) στον ιστότοπο της ΡΑΕ: ΚΑΜΙΑ Α/Γ Η πρώτη είδηση για το πρόβλημα στην περιοχή βγήκε από εμάς στον αέρα με το άρθρο το επόμενο Αιολικό Πάρκο στη Κύμη: στον Οξύλιθο (Απριλίου 16, 2020). Αρχίσαμε τις ενημερώσεις και την συνεργασία με τον τοπικό σύλλογο (Σύλλογος των απανταχού Οξυλιθιωτών ο Ευαγγελισμός) και κυρίως με την Μαρία Παπαιωάννου εκ μέρους του. Η πρώτη ενημερωτική μας εκδήλωση ήταν στις 31/7/2020 και μέσα στην πανδημία κάναμε διαδικτυακή εκδήλωση, την Επέλαση των Αιολικών Πάρκων στα χωριά μας (video της εκδήλωσης της 27/3/2021) . Συνεχίσαμε με εκδηλώσεις σε Κουρούνι, Κήπους κα και όταν προέκυψε η Άδεια Παραγωγής Οξυλίθου 618/2021 (Δύστου-Άσπρη Πέτρα-Πυργάρι-Μαρμάρι) προχωρήσαμε την 22-10-2021 στην Ενδικοφανή Προσφυγή (Αίτηση Αναθεώρησης) ενώπιον
Τα λόγια περισσεύουν! Ο τ. γραμ. του Περ/κού Συλλόγου Αλιβερίου (σχετικά στο http://www.eviatopblog.gr/2022/12/blog-post_1916.html ) είναι ο άνθρωπος που χτυπάει στην απόλυτη καρδιά της Εύβοιας! Δεν ξέρουμε αν είναι η αρχή του τέλους! Σίγουρα όμως ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ! Τι να πούμε και τι να αισθανθούμε; Απλά, από όλες τις μεριές σαπίλα! Και όσο πιο ψηλά τόσο πιο μεγάλη η σαπίλα: στις Ανεξάρτητες Αρχές, το Υπουργείο Περιβάλλοντος, την Κυβέρνηση, τα κόμματα που έχουν διαφεντέψει την χώρα... Τις ψευδεπίγραφες και μεγάλες ΜΚΟ και Περιβαλλοντικές Οργανώσεις... ΑΔΑ: 97Γ1ΙΔΞ-2ΛΓ - Βεβαίωση Παραγωγού της αίτησης Γ-011541 και μέγιστης ισχύος παραγωγής 147 MW στη θέση ΣΚΟΤΕΙΝΗ - ΞΕΡΟΒΟΥΝΙ - ΛΑΜΝΑ - ΚΑΚΗ ΡΑΧΗ - ΜΑΚΡΗΣΤΑΛΟ Λήψη αρχείου Προβολή αρχείου Φορέας: ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (ΡΑΕ) Ημ/νία τελευταίας τροποποίησης: 08/02/2023 10:55:52 Είδος: ΛΟΙΠΕΣ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ Θεματικές: ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ ΡΑΕ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. ΒΕΒ-005598/2023 Για παραγωγή ηλεκ
Το Φεστιβάλ γίνεται σε υπαίθριο χώρο Χρόνος έναρξης προβολών 20.30 Θα βρισκόμαστε εκεί από τις 19.30 διαθέσιμοι για συζητήσεις και ενημέρωση Πληροφορίες για την Εκδήλωση 1η Ημέρα (το πρόγραμμα της 2ης ημέρας στο τέλος της ανάρτησης) Αφιέρωμα στην κρυφή ομορφιά του κόσμου μας & μια ταινία μικρού μήκους από κινηματογραφιστές του τόπου μας Παρασκευή 1/9/2023 20.00 Υποδοχή, συζητήσεις, γνωριμία Ανάμεσα στις προβολές θα δίνεται χρόνος για συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων Οι ομιλίες και τυχόν εισηγήσεις δεν θα ξεπερνούν τα 10 λεπτά. Ο χρόνος της συζήτησης θα ρυθμίζεται από το ενδιαφέρον και την θέληση των συμμετεχόντων Ντοκιμαντέρ και ταινίες της 1ης Ημέρας Πρόλογος στο Φεστιβάλ από τον Φοίβο Κρομμύδα, κριτικό κινηματογράφου, υποψ. διδάκτ. 1) Εβίβα (ταινία μικρού μήκους, 2014, 15') Μια ταινία μικρού μήκους, γυρισμένη στους Καλημεριάνους της Κύμης από ανθρώπους του τόπου μας που συνεχώς και περισσότερο διακρίνονται στον κινηματογράφο, την Αμέρισσα Μπάστα και τον Δημή
Agni Manta Karagianni
ΑπάντησηΔιαγραφή·
[Αθήνα, 26/7/2023]
Τις τελευταίες μέρες γίνεται μεγάλη συζήτηση για τη σχέση των ΔΑΣΙΚΩΝ ΠΥΡΚΑΓΙΩΝ με την ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ ΣΤΑ ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΑ. Η σχέση υπάρχει και είναι άμεση, αλλά δεν είναι αυτή που υπολαμβάνουν πολλοί. Τα δάση δεν καίγονται προκειμένου να τοποθετηθούν σ’ αυτά ανεμογεννήτριες, αφού αιολικά πάρκα μπορούν ούτως ή άλλως να κατασκευάζονται μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις. Το επιτρέπει η δασική νομοθεσία, η οποία δυστυχώς τα τελευταία 15 χρόνια, με αλλεπάλληλες τροποποιήσεις, έχει σε μεγάλο βαθμό εξουδετερώσει την συνταγματική προστασία των δασών. Μέσα στα δάση επιτρέπονται πλέον κάθε είδους χρήσεις, από τουριστικές εγκαταστάσεις και επιχειρηματικά πάρκα μέχρι δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαιοειδών, εκπαιδευτήρια, θεραπευτήρια κ.λπ., συμπεριλαμβανομένων και των ανεμογεννητριών.
Το πρόβλημα σε σχέση με τις ανεμογεννήτριες ήταν αλλού. Σύμφωνα με το ΑΡΘΡΟ 117 ΠΑΡ. 3 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, από τη στιγμή που ένα δάσος καεί και κηρυχθεί υποχρεωτικά αναδασωτέο, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΣΚΟΠΟ ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗΣ. Xρήσεις δηλαδή οι οποίες, καλώς ή κακώς, επιτρέπονται μέσα στα δάση, απαγορεύονται στα αναδασωτέα μέχρι να ολοκληρωθεί η αναδάσωση, μέχρι δηλαδή τα καμένα να ξαναγίνουν πραγματικό δάσος. Στο μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί τα αναδασωτέα οφείλουν να παραμείνουν ήσυχα, απάτητα και εκτός κάθε μορφής εκμετάλλευσης. Το «εμπόδιο» αυτό ήρθε να άρει η γνωστή ΑΠΟΦΑΣΗ 2499/2012 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, η οποία, παρά την κατηγορηματικά αντίθετη διάταξη του Συντάγματος, έκρινε ότι στα αναδασωτέα επιτρέπεται να εγκαθίστανται όχι μόνο ανεμογεννήτριες αλλά και κάθε «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία».
Με την απόφαση αυτή έγινε μια ριζική τομή στο άβατο των αναδασωτέων. Από κει και πέρα, όταν ένα δάσος καεί, όπως συμβαίνει όλο και συχνότερα εξαιτίας των πάγιων και αδιόρθωτων αδυναμιών του κρατικού μηχανισμού, ο κάθε επίδοξος επενδυτής ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗΣ. Η εκμετάλλευση των αναδασωτέων μπορεί να ξεκινήσει την επομένη κιόλας της φωτιάς και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση απ’ ό,τι αν επρόκειτο για δάση, αφού η διατύπωση «έργο το οποίο αποβλέπει την εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία» αφήνει περιθώρια για πολλές ερμηνείες.
Το μέλλον, λοιπόν, για τα δάση της χώρας διαγράφεται ζοφερότερο από ποτέ. Τα δάση μας δεν κινδυνεύουν πλέον μόνο από τις πυρκαγιές, τυχαίες ή μη, ούτε από την ανικανότητα του κράτους για την πρόληψη και καταστολή τους. Πλήττονται περισσότερο και δη ανεπανόρθωτα από τις δικές μας συνειδητές και καθόλου τυχαίες νομικές επιλογές.
Μαρία Καραμανώφ
Αντιπρόεδρος ΣτΕ ε.τ.
Πρόεδρος Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος
https://web.facebook.com/agni.karagianni/posts/pfbid02bBoqrHb47AS5i3UFX1ZUZRD7UC6xAoW5i2RJ4azBZQWX99PaB3zNiG5xH44NHyRFl