Προοδευτική Εύβοια, φ. 934, 25 Φεβρ. 2022. Για την Σκύρο! (και όχι μόνο!)

Αραίωση στο φυσικό δάσος; Τι άλλο θα ακούσουμε;

 ... όπως είχαμε υποσχεθεί, αυτή την εβδομάδα υπάρχουν δύο άρθρα που μας αφορούν σε δύο εφημερίδες, μία τοπική, τη ΝΕΑ Προοδευτική Εύβοια και μία πανελλαδική, την Κυριακάτικη Δημοκρατία.

Ξεκινάμε με το πρώτο, δημοσιευμένο στο φύλλο 934 της ΝΕΑΣ Προοδευτικής Εύβοιας του ακούραστου φίλου Κωστή Δεμερτζή, που εναγωνίως και εις βάθος ασχολείται με την Εύβοια, την Ελλάδα και τον πολιτισμό, ανθρώπους και πολιτική, τέχνες και θεσμούς...

Το άρθρο αφορά την Δημόσια Διαβούλευση στην ένταξη των ΑΣΠΗΕ της Σκύρου στις στρατηγικές επενδύσεις. Όμως δεν είναι μόνο αυτό, δεν είναι μόνο ένα σχόλιο στην Διαβούλευση, δεν αφορά μόνο την Σκύρο.

Αφιερωμένο στην αδελφή νήσο Σκύρο και στα νέα παιδιά της Ελλάδας, με την ευχή να μείνει ο ελληνικός τόπος για να τον γνωρίσουν και να τον χαρούν. Αφιερωμένο στον Αγιο Αρτέμιο και τους ανθρώπους που κρατούν ζωντανό το πανηγύρι του. 

Ακολουθεί το κείμενο σε απλή μορφή για ανάγνωση:

Η Συμμετοχή μου στην Δημόσια Διαβούλευση για τις Στρατηγικές Επενδύσεις στο Βουνό των Σκυριανών

του Δημ. Δ. Σουφλέρη*

Με όλη μου την καρδιά συμμετείχα στην Δημ Διαβούλευση με το πιο κάτω κείμενο. Το βουνό το πρωτογνώρισα ένα ευλογημένο Οκτώβρη, 20 χρόνια πριν, στην γιορτή του Αγ. Αρτεμίου γιορτάζοντας και τρωγοπίνοντας και τραγουδώντας μέχρι το πρωί, κάτω από τον βράχο και τον τεράστιο κισσό που τον σκεπάζει, δίπλα στο εκκλησάκι που σκέπη του έχει τον βράχο και τον ουρανό. Και το πρωί οι Σκυριανοί κάνανε τσουλήθρα πάνω στα βράχια, πάνω από τη γκρεμίλα, στη πλαγιά του Βουνού τους… Μέσα στην καρδιά του Αιγαίου!

Τους αφιερώνω το κείμενο, το ίδιο και στην κόρη μου που τότε την περιμέναμε, χωρίς ποτέ να μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα κινδύνευε -μαζί με όλα τα παιδιά της γενιάς της- να μην μπορέσει να χαρεί την πραγματική Ελλάδα…

Το κείμενο του σχολίου μου στην Δημόσια Διαβούλευση

Όταν τον Οκτώβριο του 20202 είχα την τιμή να μιλήσω3, μετά από πρόσκληση των φίλων Σκυριανών, στο Αμφιθέατρο "Μιλτιάδης Έβερτ" (Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων), στην πολύ όμορφη εκδήλωση με τίτλο ΣΚΥΡΟΣ: ΠΑΡΕΛΘΟΝ-ΠΑΡΟΝ-ΜΕΛΛΟΝ, έδειξα στην αρχή της παρουσίασής μου κάποια υπόσκαφα εκκλησάκια από αυτά τα τόσο χαρακτηριστικά του σκυριανού τοπίου και πολιτισμού.

Κάποια από αυτά είναι από αιώνες ριζωμένα στα σπλάχνα του ίδιου βουνού, του Κόχυλα, που τώρα κόντρα σε κάθε πολιτισμική αξία, κόντρα σε καθεστώτα νομικής προστασίας πανευρωπαϊκής εμβέλειας (Natura 2000, GR2420006), κόντρα στην γειτνίαση με Τοπία Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους (ΤΙΦΚ AT2011032 και κυρίως AT5011062, AT5011061), κόντρα στις σημαντικές για τα πουλιά περιοχές (GR 114 και GR 115), κόντρα στις περιοχές Corine (Ανατολική πλευρά Όρους Κόχυλας, A00040063), κόντρα λοιπόν σε όλα αυτά προγραμματίζεται για ακραία βιομηχανοποίηση, για ακραία εκμετάλλευση στο όνομα μιας δήθεν ανάπτυξης και μιας αμφιβόλου σωτηρίας του πλανήτη από έναν θεωρητικό κίνδυνο.

Και όλη αυτή η παραφροσύνη του ψεύδους, η ασεβής προς την τοπική κοινωνία και προς το Αιγαίο που περικλείνει στο κέντρο του το νησί της Σκύρου, γίνεται επιπλέον κατά παράβασιν του ελληνικού Συντάγματος και του α. 24 που προβλέπει το καθολικό, απόλυτο και ατομικό δικαίωμα στο περιβάλλον και προβλέπει ότι: “Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός” και απαιτεί από το κράτος να λειτουργεί σύμφωνα με την αρχή της αειφορίας (όπως ισχύει, Θ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, που δημοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. 187/Α’/28.11.2019). Τέλος ας μην ξεχνούμε την αξία του τοπίου, προστατευόμενη και αυτή από το ν. 3827/25.02.2010 «Κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης του Τοπίου», δηλαδή ας μην ξεχνούμε ότι αυτό που ο χρόνος, η φύση και τα ανθρώπινα χέρια έχουν κτίσει μέσα στους αιώνες, αποτελεί αγαθό, πανανθρώπινης αξίας, αντικείμενο των στοχασμών ποιητών και καλλιτεχνών (και ειρωνικά για την χώρα μας εκμεταλλεύσιμο πλουτοπαραγωγικό πόρο για την λεγόμενη βιομηχανία του τουρισμού).

Η Ελλάδα, το Αιγαίο, το Αρχιπέλαγος, η Σκύρος είναι οι ρίζες μας και οι ορίζοντές μας. Είναι η Πατρίδα μας.

Αντιγράφω από αγαπημένο φίλο, τον Μ.Χ. (και οι δύο μας προερχόμαστε από δύο άλλα πολύπαθα από την Αιολική λαίλαπα νησιά της Ελλάδας, από την Κρήτη και την Εύβοια):

“Αλλάζει άραγε η έννοια της λέξης "Πατρίδα" ανάλογα με το χρόνο που τη σκεφτόμαστε η μένει αναλλοίωτη διαχρονικά; Πατρίδα για μένα είναι: Ο Ψηλορείτης, το Όρος Κόχυλας, οι οροσειρές της Ελλάδας, τα πρώτα ακούσματα από τα δημοτικά μας τραγούδια, τα πρώτα βήματα που έκανα στο πεντοζάλη, στο χανιώτικο συρτό, ακόμα ηχούν στα αυτιά μου τα μοιρολόγια των γυναικών, οι χαρές, οι λύπες, τα ριζίτικα τραγούδια. Τα πανηγύρια του Αγίου Αρτεμίου,και της Παναγίας Ολυμπιανής μέσα στην αρμονία της φύσης... Ας φυλάξουμε όλοι μαζί την Ανεμόεσσα Σκύρο μας και εμείς που την αγαπήσαμε... Ας πούμε ΟΧΙ στους τεχνοκράτες που σκοπό έχουν τη βιομηχανοποίηση και το κέρδος και όχι τις ηθικές αξίες της ζωής, σε περιοχές που πρέπει να κρατήσουμε παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Ας θυμηθούμε τους ποιητές, τους λαογράφους, τους ζωγράφους, τους φιλέλληνες περιπατητές που αγάπησαν την Ελλάδα με τις ομορφιές της και έγραψαν για αυτή... Ας αφήσουμε τη φύση να ζήσει όπως εκείνη θέλει... Γιατί Πατρίδα είναι η χώρα μας, ο τόπος μας, η καταγωγή μας, οι αξίες μας, η ιστορία μας, και για μένα ότι θεωρώ σημαντικό η θέση μου στο κόσμο...

Ας αφήσουμε το βουνό του Κόχυλα να ζει αρμονικά και μη φυτεύεται στα σπλάχνα του τα σιδερένια τερατουργήματα…”

Πολλά ακόμη μπορεί να ειπωθούν, πολλά τεχνικά, οικονομικά, ενεργειακά ή νομικά για αυτή την υπόθεση, αυτό τον πόλεμο της βιομηχανίας των ΑΠΕ κατά της ελληνικής χώρας. Οι έχοντες πολύχρονη και πολυεπίπεδη ενασχόληση με το θέμα, είτε κινηματικά, είτε επαγγελματικά γνωρίζουμε.

Αλλά προτιμώ να κλείσω θυμίζοντας ένα πολύ μικρό τμήμα της ομιλίας μου στην αναφερόμενη στην αρχή εκδήλωση: “Ο Τσαρούχης έλεγε στην δεκαετία του 60: “«Τα γκρεμίσματα από τον πόλεμο και μετά ήτανε τόσο συχνά, που δεν πρόφταινε όχι να τα σχεδιάσεις πριν εξαφανιστούν, αλλά ούτε καν να τα φωτογραφίσεις. Ήταν σαν τους πολλούς νεκρούς από μια επιδημία. Τα ’ριξαν όλα στον κοινό λάκκο».

Τηρουμένων των αναλογιών στις μέρες μας αυτό συμβαίνει με τους ιερούς τόπους του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος: τις κορυφές των βουνών, τα νησιά, τις θάλασσες μας”.

Καλώ ως νησιώτης, ως πολίτης και ως άνθρωπος κάθε σκεπτόμενο και με τίμια συνείδηση Έλληνα να πει ΟΧΙ στην καταστροφή της Σκύρου αλλά και κάθε άλλου τόπου της χώρας μας και να πει ΟΧΙ στη περαιτέρω υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

1Πηγή φωτ/φίας: https://web.facebook.com/SkyrosIslandFriends/photos/ms.c.eJw9zMENwDAIQ9GNKjAmhv0Xq5KUXp~;s78lQVWWbql2PH2gpxWTjQgcadC~;7F6x9qeS3MOBcqIEb1UTbeaKBicJsA1YPZBzw9QJXOB8j.bps.a.1542180282573108/1543788859078917/
2Η εκδήλωση με το σύνολο των παρουσιάσεων και ομιλιών, σε κείμενα και video υπάρχει στο (εν συντομία) https://eteriaperivallontoskimis.blogspot.com/2020/12/3102020.html και εκτενέστερα στο https://eteriaperivallontoskimis.blogspot.com/2020/12/blog-post_6.html
3Μεγάλο μέρος της ομιλίας στο https://eteriaperivallontoskimis.blogspot.com/2021/01/19-2020-httpswww.html

*Δικηγόρος
Επιμ/θείς στο ΕΚΠΑ στη Βιώσιμη Ανάπτυξη και το Περιβάλλον
Imperial College Clean Power Professional Certificate