Ντοκιμαντέρ για το νερό

η αφίσα του ντοκιμαντέρ του Αυγερόπουλου

Οι Κοπρίτες (των Σταγιατών) / Ελεύθεροι Άνθρωποι – Ελεύθερα νερά

Τι μπορεί να κάνει σε ένα μικρό χωριό του Πηλίου ένα τσούρμο «κοπριτών» και «μπαχαλάκιδων»; Η μάχη που δίνουν οι κάτοικοι των Σταγιατών για το νερό ξεκινάει πολλά χρόνια πίσω, ενώ η παρουσία του δημάρχου Βόλου στο χωρίο για «επιθεώρηση» είναι μόνο η άκρη του νήματος της ιστορίας. Οι δημόσιοι χώροι, η λαϊκή συνέλευση του χωριού, οι σχέσεις αλληλεγγύης και αυτοδιαχείρισης που έχουν αναπτύξει οι κάτοικοι, και η «εμφιαλωμένη» αγορά του Βόλου που ανθεί, συμπληρώνουν περιγραφικά το παζλ για το τι συμβαίνει στις Σταγιάτες.

• Παραγωγή: Βασίλης Βήττας, Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος
• Σκηνοθεσία: Βασίλης Βήττας

A Tale of Two Cities (Η ιστορία δυο πόλεων)

Το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ με τίτλο “Η ιστορία δυο πόλεων” αφηγείται την ιστορία από δυο εντελώς διαφορετικές κοινότητες περιγραφικά, η μικρή πόλη του Evart και του Gritty στην βιομηχανική Ζώνη του Φλιντ στο Michigan, ανακαλύπτουν ότι το μελόν τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με μια απειλή που απειλεί την ζωή την ίδια: Νερό. 

Σε αυτό το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, εξερευνούμε την αυξανόμενη απειλή από τις ιδιωτικοποιήσεις του νερού και τι συμβαίνει όταν το κράτος διαχειρίζεται μια κρίσιμη υποδομή, όπως του να παρέχει καθαρό πόσιμο νερό σαν να ήταν επιχείρηση με σκοπό το κέρδος.

Απόδοση μετάφρασης: Μαστοράκης Μανώλης

Τι συμβαίνει με το νερό;

Τι συμβαίνει με την ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα; Ποια είναι η διεθνής εμπειρία των ιδιωτικοποιήσεων του νερού; Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα, τι είχε γίνει στο παρελθόν και τι μπορεί να γίνει στο μέλλον, σε Αθήνα (ΕΥΔΑΠ), Θεσσαλονίκη (ΕΥΑΘ) και την υπόλοιπη Ελλάδα (ΔΕΥΑ);

πηγή: https://sekes-eydap.gr/

Something in the water

Ένα ντοκιμαντέρ παραγωγής του PSI (του 2016), με τον τίτλο «Κάτι στο νερό» που αποκαλύπτει το κουβάρι των ιδιωτικών συμφερόντων, των διπλωματικών δεσμεύσεων και της επιχειρηματικής επιρροής που κρύβεται πίσω από την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών στην Ελλάδα.

Η ταινία εστιάζεται στην υπόθεση τής διανομής νερού στη Θεσσαλονίκη, όπου παρά το ότι το 98,2% των ερωτηθέντων υποστηρίζει τον κρατικό έλεγχο, η τρόικα εξακολουθεί να προωθεί την ιδιωτικοποίηση και η γαλλική πολυεθνική Suez είναι έτοιμη να εξαγοράσει ένα μεγάλο μερίδιο.

Στο επίκεντρο της ταινίας βρίσκεται το ελληνικό ταμείο ιδιωτικοποιήσεων, το ΤΑΙΠΕΔ. Η ίδρυσή του επιβλήθηκε από την Τρόικα, είναι πνιγμένο στα σκάνδαλα διαφθοράς, και σκοπό έχει να ξεπουλήσει την ελληνική δημόσια υπηρεσία ή περιουσία σε κάθε της μορφή.

Στο διοικητικό συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ συμμετέχει ο Φιλίπ Μπουάν, εκπρόσωπος της ΕΕ αλλά και διευθυντής της οικονομικής υπηρεσίας τής Γαλλικής Πρεσβείας στην Αθήνα, του οποίου ο ρόλος είναι να αυξήσει τα κέρδη για τις μεγάλες πολυεθνικές της χώρας του, όπως η Suez και η Veolia, εταιρίες έτοιμες να κερδίσουν από την καταναγκαστική ιδιωτικοποίηση.

Η ταινία κυκλοφορεί λίγες μόλις εβδομάδες αφότου η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να περάσει πολυνομοσχέδιο με σκοπό τη δημιουργία ενός νέου και μεγαλύτερου ΤΑΙΠΕΔ, που είναι γνωστό και ως «Υπερταμείο».

Ο πρόεδρος του Υπερταμείου θα είναι ο Ζακ Λε Παπ, πρώην εργαζόμενος τής επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, κατά τη θητεία της στο υπουργείο οικονομικών της Γαλλίας. Ως μέλος του γραφείου τής Λαγκάρντ, ο Λε Παπ εργάστηκε με διευθυντή τον Στεφάν Ρισάρ, πρώην διευθυντή τής Veolia.

Εκτός από την προεδρία του Υπερταμείου, οι εκπρόσωποι της ΕΕ έχουν δικαίωμα βέτο σε κάθε απόφασή του για τα επόμενα 99 χρόνια, παραδίδοντας ουσιαστικά τον έλεγχο της περιουσίας και των δημόσιων υπηρεσιών της Ελλάδας στα χέρια της  τρόικας και των ιδιωτικών συμφερόντων για έναν αιώνα.

Έλληνες ακτιβιστές και συνδικαλιστές αντιδρούν ήδη σ'αυτές τις εξελίξεις, κλείνοντας την παροχή νερού στα γραφεία του Σύριζα καθώς κι αχρηστεύοντας τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις Ελλήνων βουλευτών στέλνοντας περισσότερα από 3,3 εκατομμύρια μηνύματα διαμαρτυρίας.