Αναρτήσεις
μια δικαίωση: Επιμελητήριο Περιβάλλοντος & Βιωσιμότητας για το ΕΣΕΚ
--
-
Το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος & Βιωσιμότητας πιστεύει ακράδαντα, ότι όλα τα μέχρι σήμερα συμφωνηθέντα μέτρα για τη συγκράτηση της λεγόμενης κλιματικής αλλαγής είναι ατελέσφορα και ότι η απαιτούμενη δραστική μείωση των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα δύναται να επιτευχθεί μόνον με δραστική μείωση της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται ή προϋποθέτει. Υπό το πρίσμα αυτό, παραθέτει τις ακόλουθες παρατηρήσεις επί του νεοεμφανισθέντος Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα (Ε.Σ.Ε.Κ.) Επί της διαδικασίας. - Η εικοσαήμερος προθεσμία διαβούλευσης για ένα σχέδιο που επιφέρει κοσμογονικές αλλαγές στο ενεργειακό σύστημα της χώρας καθιστά τη διαβούλευση προσχηματική. Επί της ουσίας. - Η Ελλάδα, ένας αμελητέος ρυπαντής, τόσο σε πλανητικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, διαθέτουσα μάλιστα μία σημαντικότατη κατ΄αναλογίαν με την επικράτειά της καταβόθρα του διοξειδίου του άνθρακα, σπεύδει πρώτη στη μάχη για τη συγκράτηση του φαινομένου του θερμοκηπίου, αδιαφορώντας για τις απώλειες που θα της προκαλέσει αυτός ο ζήλος. Προχωρεί βιαστικά στην πλήρη απολιγνιτοποίηση και σε ό,τι αφορά τη διείσδυση των ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή θέτει στόχους υψηλότερους εκείνων της Ένωσης. Αλλά, το πρώτο που θα έπρεπε να πράξει το ελληνικό κράτος, είναι να εκπονήσει μελέτη που θα προσδιορίζει επακριβώς τις ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα που απορροφούν τα δάση της χώρας και οι λοιπές καταβόθρες της, όπως ακριβώς οι αιολικοί επενδυτές υπολογίζουν τις ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, την έκλυση των οποίων υποτίθεται ότι αποτρέπει η επένδυσή τους. Διότι εάν αποδειχθεί ότι όσα εκπέμπουμε, τα απορροφούμε με τις φυσικές μας καταβόθρες, τότε έχομε ήδη επιτελέσει το πλανητικό μας καθήκον, δίχως αυτό να σημαίνει ότι θα παραμείνουμε αδρανείς. Άλλωστε, αυτός είναι ο τελικός στόχος της Συμφωνίας των Παρισίων: «επίτευξη ισορροπίας μεταξύ των ανθρωπογενών εκπομπών από πηγές και των απορροφήσεων από καταβόθρες αερίων του θερμοκηπίου κατά το δεύτερο μισό αυτού του αιώνα». Είναι δε αυτονόητο, ότι οι «εθνικά καθορισμένες συνεισφορές» τις οποίες προβλέπει η Συμφωνία, εκκινούν από την καταγραφή των εθνικών εκπομπών και των εθνικών απορροφήσεων. Υπερδιπλασιασμός των ΑΠΕ. Ο στόχος του Ε.Σ.Ε.Κ. περί ανόδου του μεριδίου συμμετοχής των ΑΠΕ στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας στο 60%, σημαίνει μεταξύ άλλων υπερδιπλασιασμό των τεχνικών συστημάτων εκμετάλλευσης ΑΠΕ, που έχουν ήδη εγκατασταθεί ή αδειοδοτηθεί. Η εικοσαετής εμπειρία εξάπλωσης των ΑΠΕ στην Ελλάδα καταδεικνύει, ότι τα πλέον άθικτα φυσικά τοπία της χώρας, όπου ευρίσκεται και το βιογενετικό της απόθεμα, παραδίδονται, το ένα μετά το άλλο, στη βαρειά βιομηχανία του ανέμου. Σήμερα, βοηθούντων και των εξόχως αντιεπιστημονικών διατάξεων του ισχύοντος ειδικού χωροταξικού σχεδίου για τις ΑΠΕ, παρατηρείται φρενίτιδα εγκατάστασης μεγάλων αιολικών πάρκων σε ολόκληρο το ελληνικό τμήμα του πανευρωπαϊκού οικολογικού δικτύου Natura 2000 με προφανείς κινδύνους για τη συνοχή του. Ήδη, η Καρυστία κατέστη αιολική «Πτολεμαΐδα». Στις κατά το πλείστον δασοσκεπείς κορυφογραμμές της ηπειρωτικής Ελλάδας και σε όλες τις υποαλπικές ζώνες, η εξάπλωση των τεχνικών συστημάτων εκμετάλλευσης της αιολικής ενέργειας επισυμβαίνει αναλώμασι του δασικού κεφαλαίου, δηλαδή της εθνικής καταβόθρας του διοξειδίου του άνθρακα. Στο νησιωτικό χώρο, ο σχεδιασμός για εγκατάσταση εκατοντάδων ανεμογεννητριών σε κάθε νησί, απειλεί την μοναδική και παγκοσμίως αναγνωρίσιμη ιδιοτυπία του φυσικού και πολιτιστικού τοπίου του Αιγαίου. Και όλα αυτά δίχως την παραμικρή πρόνοια, δίχως στοιχειώδη εγγύηση για την αποκατάσταση μετά την παρέλευση της διάρκειας ζωής των τεχνικών συστημάτων, με ορατό τον κίνδυνο της κληροδότησης στον εθνικό χώρο μιας βαρειάς, σκουριασμένης, εξόχως αντιαισθητικής και πανθορούμενης μεταβιομηχανικής προίκας. Το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος & Βιωσιμότητας θεωρεί την εφαρμογή του Ε.Σ.Ε.Κ. αληθή καταστροφή για το εθνικό φυσικό κεφάλαιο και τοπίο και κάνει έκκληση για την επαναφορά της εκμετάλλευσης των ΑΠΕ στην ορθή συστημική τους θέση εντός του ενεργειακού συστήματος. Απολιγνιτοποίηση. Η στρατηγική σημασία του λιγνίτη για τη χώρα είναι γνωστή σε όλους. Συνιστά πυλώνα απασχόλησης κι επομένως και της εθνικής οικονομίας και οπωσδήποτε την κύρια και πλέον ασφαλή βάση της ηλεκτροπαραγωγής. Δεδομένου ότι η Σύμβαση Πλαίσιο του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή προβλέπει ως επιβαλλόμενη δράση και την ανάπτυξη/εφαρμογή τεχνολογιών δέσμευσης του διοξειδίου του άνθρακα και ότι τέτοιες τεχνολογίες εμφανίζονται σήμερα, κατά το μάλλον ή ήττον, ώριμες, η απόφαση περί πλήρους αποδέσμευσης από τον λιγνίτη μέχρι το 2028 κρίνεται εάν όχι σπασμωδική, πάντως βιαστική. Είναι οφθαλμοφανές ότι ο πλανήτης δεν κινδυνεύει από τον ελληνικό λιγνίτη. Άλλωστε είναι πολύ πιθανόν να αποδειχθεί, ότι τις εκπομπές των ελληνικών λιγνιτικών εργοστασίων τις απορροφούν τα ελληνικά δάση. Επομένως, είναι κατά το ελάχιστον απαραίτητο ένα σαφώς μεγαλύτερο μεταβατικό στάδιο, ώστε με νηφαλιότητα να εξετασθούν και αξιολογηθούν οι τεχνολογικές εξελίξεις και ενδεχομένως νέες καινοτόμες επιλογές. Το Επιμελητήριο επικοινώνησε με σημαίνουσες προσωπικότητες του ελληνικού και διεθνούς ενεργειακού γίγνεσθαι. Όλοι συμφώνησαν ότι σύστημα ηλεκτροπαραγωγής με πρωτεύοντα ρόλο στην στοχαστική ενέργεια δεν είναι ούτε επαρκές, ούτε ασφαλές, ούτε βιώσιμο, ούτε φθηνό για τους καταναλωτές. Και καταστρέφει χώρες με αφάνταστη ποικιλομορφία τοπίων, όπως η Ελλάδα, προσθέτουμε εμείς. Το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος & Βιωσιμότητας, επικαλούμενο τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 2 της Συμφωνίας των Παρισίων, κατά τις οποίες αυτή θα εφαρμοσθεί κατά τρόπο που να αντικατοπτρίζει την αρχή της ισότητας και των κοινών αλλά διακριτών ευθυνών και αντίστοιχων δυνατοτήτων, στο πλαίσιο διαφορετικών εθνικών συνθηκών», καλεί την ελληνική κυβέρνηση να αναλογισθεί τις διακριτές ευθύνες, τις δυνατότητες και τις ιδιαιτερότητες της χώρας και να το ξανασκεφθεί.
